این بیانیه توضیحات و مطالبات آن توجه بسیاری از فعالین و دست اندرکاران حقوق زنان را از مطالبات اسلامی - قرآنی امثال زهرا رهنور و خانم عبادی، به مطالبات جنبش رادیکال دفاع از حقوق زنان جلب کرده است. "شان نزولش" این بیانیه، با عکس العمل های مختلفی، غالبا مثبت و گاها انتقادهای، از جانب فعالین مدافع حقوق زنان، مواجه شده است.
این بیانیه مختصرا، فوری ترین خواستهای زنان و همه آزادیخواهان را (حال با هر فرمولنبدی)، بطور کلی و فشرده مطرح کرده است. از جمله این که اعلام کرده است که این بیانیه اعلام موضع کسانی است که به تغییر رئیس جمهور و محدود شدن اختیارات ولی فقیه دل خوش نکرده اند! صراحتا اعلام کرده است که نزاع انتخاباتی هئیت حاکمه، دعوای آنها نیست. میگوید توهمی نداشته اند که خواستهای زنان بتواند در دل انتخابات رژیم مطرح شود. بیانیه خواهان تغیرات زیربنایی و ساختاری در جامعه است و خواستهای آن عبارت است از: ممنوعیت اعدام، آزادی بی قید و شرط و فوری همه زندانیان سیاسی، آزادی عقیده و بیان و اجتماعات، جدایی دین از دولت، لغو حجاب اجباریی و قوانین تبعض آمیز علیه زنان، ممنوعیت خشونت علیه زنان، آزادی زن در روابط جنسی، و محاکمه همه دست اندراکاران سی سال جنایت رژیم.
این بیانیه از یک سند به یک حرکت تبدیل شده است. توانسته است توجه بخشی از فعالین زنان، کسانی را که در غیاب پرچمی رادیکال، یا به سکوت و حاشیه رانده و یا تسلیم تحرک اسلامی شده بودند، را به خود جلب کند و آنها را حول مطالبات جنبش رادیکال دفاع از حقوق زنان، جمع کند. برای همین یک محصول، باید دست مبتکرین این کمپین را صمیمانه فشرد و به آنها تبریک گفت.
مستقل از پاره ای خرده گیریهای انتقادی برخی از فعالین حقوق زنان، یک توصیه یا شاید نگرانی در مورد برنامه های این کمپین وجود دارد. و آن چگونگی پیش برد این کمپین است. بنظر میرسد که این فاز کار هنوز ناروشن یا " باز" است. اقدامات بعد از امضا کردن بیانیه چی است؟ این کمپین مخالف قانون اساسی، مخالف بنیادین جمهوری اسلامی بعنوان یک حکومت مذهبی و ضد زن و مختنق، است. اگر راههای پیشروی خود را روشن و اعلام کند، میتواند به حرکتی وسیع و موثر تبدیل شود. و اگر آگاهانه اقدام نکند، در دل عقبگر عظیم موجود که هر چپ و دمکرات آزادیخواه و "کهنه مسلمان" سابقی امروز مسلمان سبز شده است، بطور خودبخودی میتواند در جنبش سبز هضم شود.
سپردن اقدامات بعدی به سیر خودبخودی، و قناعت به صدور بیانیه و جمع آوری امضا، میتواند حامیان این کمپین و تعداد وسیعی از فعالین حقوق زنان که حول بیانیه جمع شده اند را به مراسم های اسلامی – دولتی نزاع جناحهای رژیم، چون تاسوعا، عاشورا ها و مراسم ختم منتظری و 22 بهمن و ... بکشاند.
بیانیه، محتوای رادیکال آن، و تعهد جمع وسیعی از فعالین حقوق زنان برای متحقق کردن آن، اولین قدم است. باید قدم های بعدی را هم آگاهانه و مستقلانه، برداشت.
06 فوریه 2010