این اعتراض‌ها به دلیل نگرانی از تکرار این گونه اعدام‌ها و نیز تکرار وقایعی همانند اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷ صورت گرفت.

کنسولگری جمهوری اسلامی در شهر هامبورگ در شمال آلمان، قبل از ظهر روز جمعه محل تجمع دهها ایرانی معترض بود.

تظاهرات ایرانیان در هامبورگ، ۲۹ ژانویهایرانیان در هامبورگ، ۲۹ ژانویهمینا پرکار یکی از شرکت‌کنندگان این تجمع به دویچه‌وله گفت، با وجودی که برپایی این تجمع شب قبل اعلام شده بود و علیرغم برف شدیدی که در هامبورگ می‌بارید، تعداد زیادی از ایرانیان مقابل کنسولگری تجمع کردند.

به گفته‌ی وی شعارهای اصلی این افراد توقف اعدام و شکنجه و نقض حقوق بشر در ایران بوده است.

خانم پرکار همچنین می‌گوید: «نامه‏ی آقای حیدری، کنسول سابق ایران در نروژ که اکنون یک ’’کمپین سفارت سبز‘‘ تشکیل داده‏اند، در آن‏جا خوانده شد. آقای حیدری در این نامه از تمام همکاران سابق‏شان تقاضا کرده‏اند از کارشان استعفا بدهند و به آغوش مردم برگردند. ما تلاش کردیم این نامه را به یک کاردار ایران در کنسول‏گری بدهیم، اما ایشان به هیچ‏وجه نخواستند این نامه را قبول کنند؛ ضمن این که حاضر نشدند هیچ‏گونه تماسی هم با تظاهر‌کننده‏ها داشته باشند».

فرانکفورت

ساختمان بزرگ و شیشه‌ای کنسولگری جمهوری اسلامی در فرانکفورت در مرکز آلمان از ساعت ۲ بعدازظهر به وقت محلی، مرکز تجمع بیش از دویست نفر از ایرانیان ساکن غرب و مرکز آلمان بود.

بهرام بیگدلی عضو جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران و یکی از برگزارکنندگان این تجمع که با دیگر ایرانیان از کلن به فرانکفورت رفته بودند، به دویچه‌وله گفت که خیابانی که ساختمان کنسولگری در آن قرار دارد توسط جمعیت بسته شده بود.

وی در مورد شعارهایی که ایرانیان در این تجمع سر دادند گفت: «شعارها علیه جمهوری اسلامی، علیه شخص علی خامنه‏ای، علیه اعدام، علیه اعدام زندانیان سیاسی وعلیه اعدام بی‏دلیل زندانیان سیاسی است. به جز این، شعارهایی هم می‏دادند و می‏دهند که کارمندان سفارت را تشویق ‏کنند به مردم ملحق شوند. شعار دیگری هم اینجا روبروی من روی یک پارچه بزرگ نوشته شده است: ’’آقای خامنه‏ای، هنوز چند جوان دیگر؟!‘‘».

تظاهرات ایرانیان در فرانکفورت در برابر کنسولگری جمهوری اسلامی
آقای بیگدلی در مورد برخورد افکار عمومی و رسانه‌های آلمان با این تجمع می‌گوید: «خبر اعدام‏های دیروز مستقیم در رادیو و تلویزیون آلمان پخش شد و امروز که ما با وسایل ارتباط جمعی تماس داشتیم، همه مطلع بودند و طبعاً افکار عمومی، طرف مردم ایران قرار دارد. این ساختمان شیشه‌ای کنسولگری ایران در فرانکفورت، به جز ماموران پلیس و دولت آلمان محافظ و طرفدار دیگری ندارد، نه در آلمان و نه در هیچ کشور دیگر».

برلین

کانون جوانان ایرانی برلین به همراه کمیته دفاع از زندانیان سیاسی و نیز کانون پناهندگان سیاسی ایران در برلین روز جمعه ۲۹ ژانویه از ساعت ۳ تا ۵ بعدازظهر تجمعی را مقابل سفارت جمهوری اسلامی در برلین برگزار کردند.

تظاهرات ایرانیان مقابل سفارت ایران در برلین، ۲۹ ژانویهBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: تظاهرات ایرانیان مقابل سفارت ایران در برلین، ۲۹ ژانویهسهراب مختاری عضو کانون جوانان ایرانی برلین می‌گوید: «دیروز بلافاصله پس از شنیدن خبر اعدام دو تن از مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی در ایران، ما ’’شبکه‏ی جوانان ایرانی در برلین‘‘ همراه دیگر گروه‏های فعال این شهر، تظاهراتی را برای امروز از ساعت سه تا پنج بعداظهر در مقابل سفارت جمهوری اسلامی اعلام کردیم. امروز هم در مقابل سفارت جمهوری اسلامی گرد آمده‏ایم تا به موج جدید اعدام‏هایی که در ایران آغاز شده و به تمام این فجایع ضد حقوق انسانی مردم ایران اعتراض کنیم و هم‏چنان خواهان آزادی بی‏قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی نیز باشیم».

در این تجمع همچنین پرفسور فونکه، استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد برلین سخنرانی‏ای را در رابطه با اعدام‏ها و نقض مستمر حقوق بشر در ایران ایراد کرد. به گفته‌ی آقای مختاری، پروفسور فونکه ضمن اعتراض به اعدام‌ها و سرکوب‌های اخیر در ایران، همچنین خواهان رسیدگی به حقوق کسانی شده که به دلیل مشکلات سیاسی، به تازگی از ایران فرار کرده‏ و در کشورهای ترکیه، اوکراین و دیگر کشورهای همسایه‏ی ایران به سر می‏برند، بدون این که از سوی این دولت‏ها به حقوق انسانی آنان رسیدگی شود.

سهراب مختاری فرزند محمد مختاری یکی از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای پاییز ۱۳۷۷ است. وی می‌گوید اعدام مخالفان و دگراندیشان در ایران سی سال است که وجود دارد اما او امیدوار است اینها آخرین سرکوبها باشد: «ما هم‏چنان شاهد نقض مستمر حقوق بشر و به‏خصوص اعدام مخالفین هستیم. من امیدوارم که جنبش سبز مردم ایران راه به سوی آینده‏ای برای ایران باز کند که در آن حکم اعدام لغو شود و هیچ انسانی به خاطر عقایدش به زندان برده نشود و به خاطر آزادی‏خواهی‏اش به قتل نرسد».

بلژیک

سندیکاهای کارگری بلژیک روز ۲۹ ژانویه را روز اجتماع سراسری خود در بروکسل اعلام کرده بودند. ایرانیان مقیم بلژیک نیز بنا داشتند تا برای رساندن صدای فعالان کارگری ایران به گوش دنیا در این تجمع شرکت کنند. اما بعد از اعدام دو مخالف سیاسی جمهوری اسلامی در روز هشتم بهمن، ایرانیان مقیم بلژیک با تغییر شعارهایشان و درخواست توقف اعدام و سرکوب در ایران در این تجمع شرکت کردند.

تظاهرات ایرانیان در بروکسل، ۲۹ژانویهانور میرستاری یکی از شرکت‌کنندگان در این تظاهرات می‌گوید: «امروز با پلاکاردهای خیلی بزرگی که روی آن نوشته شده بود: ’’حقوق بشر در ایران باید رعایت شود‘‘ در میان شهروندان بلژیکی بودیم که حدود ۳۵ هزار نفر بودند. همه‏ی آنان یا از پلاکاردهای ما عکس می‏گرفتند و یا با علامتی که به عنوان همبستگی نشان می‏دهند، به سمت ما می‏آمدند. اعلامیه‌های ما را هم می‏گرفتند و می‏خواندند. برخورد آنان نشان می‏داد که آن‏ها هم وضعیت ایران را به خوبی می‏دانند و مشکلات ما را درک می‏کنند».

آقای میرستاری جو امروز تظاهرات کارگری در بروکسل را با تظاهرات مشابه در ایران مقایسه کرده و می‌گوید: «امروز ۳۵ هزار نفر تظاهرات بسیار منظم و مرتبی داشتند. پلیس و تمام سرویس‏های شهر در خدمت آنان بود که به آنان سرویس بدهند تا تظاهرات‏شان به خوبی برگزار شود؛ برخلاف آن‏که در ایران، دولت ایران تمام نیروی‏اش را به‏کار می‏برد تا تظاهرات آرام و بدون خشونت ایران را به خون بکشد. در این تظاهرات از دماغ کسی خون نیامد و یک کاغذ اضافه هم بر زمین ریخته نشد. در نتیجه معلوم است که چنین آدم‏هایی با چنین فرهنگی، این اعدام‏ها از سوی هرکسی که باشد را محکوم می‏کنند».

میترا شجاعی

* دویچه وله
گزارش مهدی اصلاني، هم‌راه با عکس‌های شادی امين.
تظاهرات مقابل کنسولگری ايران. فرانکفورت. جمعه 9 بهمن 1388

اعدام، جنايت و قتلی است از قبل برنامه‌ريزی شده، و سکوت در مقابلِ جنايت با هر هدف و انگيزه‌ای تاًييد جنايت و جانی است. نمايش همه‌گانی ديروز در اعتراضِ هم‌آهنگ جامعه‌ی تبعيدی در اکثر نقاط و شهرهای اروپايی به حکم غير‌انسانی اعدام آرش رحماني‌پور و محمد‌رضا علي‌زمانی که در آستانه 22 بهمن و جشن تولد سي‌و‌دو‌ ساله‌گی نظام اسلامي، قربانی توطئه کثيف نظام با‌ج‌بگيران اسلامی شدند، نشان از اين باور عمومی داشت.
در زير بارش برف شديد و سرمای زير صفر و در نامناسب‌ترين ساعت کاری يک روز غير‌تعطيل، بسياری از فعالين سياسی و پشتيبانان جنبش اخير مردمی در ايران در مقابل کنسولگری و خانه حکومت اسلامی در فرانکفورت به جنايت اخير حکومت قداره‌بندان نه! گفتند. حرکت هم‌آهنگی که ديروز در اعتراض به اعدام‌های اخير در آکسيون‌هايی مشابه با مضمون مخالفت با احکام صادره و اجرا شده اعدام در اکثر نقاط و شهرهای اروپا صورت گرفت. به دعوت "جمعيت دفاع از زندانيان سياسی کلن" و با حمايت بخشی از فعالان سياسی فرانکفورت و پشتيبانان جنبش اخير مردمی ايران در مخالفت با اجرای احکام اعدام، جمع کثيری در مقابل کنسولگری ايران در فرانکفورت با تجمع خود به سياست سرکوب و ترور و اعدامِ مخالفان حکومت اعتراض کردند. دعوت‌کننده‌گان پيشاپيش از همه‌گان خواسته بودند در صورت تمايل با هر نوع شعار و پرچم که بدان تعلق دارند در مخالفت با احکام صادر و اجرا‌شده اعدام‌های اخير در مقابل کنسولگری حضور پيدا کنند. نيروهای پليس آلمان که کار محافظت از کنسولگری را عهده‌دار بودند، با در اختيار قراردادن مکانی نزديک به کنسولگری مانع نزديک شدن تظاهرکننده‌گان به آن سمت شدند. ساعاتی پس از شروع تظاهرات و در اعتراض به اين اقدام پليس، جمعی از تظاهرکننده‌گان با شکستن موانع پليس قصد نزديک شدن به کنسولگری را کردند، تعدادی محدود از حاضرين نيز با پرت کردن تخم‌مرغ به شيشه‌های کنسولگری به بيان خشم و اعتراض خود اقدام ورزيدند که پليس با خشونت اقدام به بازداشتِ يکی از معترضين کرد. تظاهرکننده‌گان با کار توضيحی برای پليس و اعتراض به خشونتِ بي‌منطق اعمال شده توسط آنان، با بستن خيابان اصلی خواهان آزادی وی شدند. سرانجام با آزادی فرد مزبور توسط پليس، اين آکسيون موفق پس از حدود چهار ساعت و در زير بارش بی وقفه برف و سرمای شديد پايان يافت. در پايان تعدادی از حاضرين با تاًکيد بر آن‌که مخالفت با موج اعدام ها را نبايست تنها محدود به اين روز خاص يا 22 بهمن کرد بر ادامه‌ی آکسيون‌های مشابه در روزهای آتی توافق کردند. منطق اين جمع آن بود که: نبايست تنها به 22 بهمن اکتفا کرد. از همين حالا با تمامی امکاناتی که در خارج کشور در اختيار است استفاده و با رسانه‌ای کردن آن از فاجعه‌ای که در شرف وقوع است جلوگيری کرد. حرکت ديروز و هم‌آهنگ جامعه‌ی تبعيدی در سراسر اروپا نشان از آن داشت که خارج از هرگونه نگاه متفاوت به آينده و سرنوشت و سرشتِ جنبش، دست‌کم در مخالفت با حکم ضدبشری اعدام و در مبارزه‌ی متحد عليه آن مي‌توان همبسته‌گی خود را با مبارزات داخل کشور نشان داد. مخالفت هماهنگ و يک صدای ما شايد گونه‌ای تزريق انرژی به مبارازت داخل باشد. هرمقدار صفوف ما در مخالفت با کشتارهای برنامه ريزی شده سردمداران نظام مستحکم‌تر و پرشمارتر باشد، تقاضای فشار جهانی بر نظامِ رو به موت اسلامی را در کشورهای محل اقامت‌مان افزايش خواهد داد. خوشبختانه بدنه‌ی جنبش اجتماعی از چنان وزنی برخوردار است که مايه‌ی اميدواری همه‌ی ما محکومين به اميد است.