و از ان صدها نفر کسی به خود نیاید که ان طفل معصوم را که قربانی این مرسومات کهن که هما نند عصر حجر میماند یاری کند ،هر چه باشد آن کودک و هزاران کودک دیگر با هر عقیده ،مرام ،مذهب و مسلکی که داشته باشند ،انسان هستند و ان عمل شایسته هیچ موجودی نیست چه برسد به انسان ....و مطمئنآ آن عمل وحشیانه از هیچ انسان سالمی بر نمی آیدواگر آن کار را قانون میگوید باید انجام داد و احساس را از همه باید گرفت بر طبق قوانین انسانی خود به خود لغو و محکوم می گردد.

و از طرف دیگر قضیه میتوان باعث و بانی این ناعدالتی ها را قطعآ ناشی از بی وجدانی آن ادمها نامید و شخصآ آن عمل ضد انسانی را محکوم می نمایم. با این استدلال که اگر قوانینی بر طبق رسومات و خرافه بافیها که در بعضی از جوامع و اکثرا در کشور های جهان سوم به وضوح می توان دید این را می رساند که اگر قوانین و رفتارهای ضد انسانی و ضد جامعه بشری به تبعیت از بعضی ادیان بر آن جامعه غا لب شده باشد نباید از آن تبعیت شود و همچنان از آن رسوم عصر حجر بر جوامع حاکم باشد .و جان هزاران نفر به دلیل وجود این قوانین ناهنجار گرفته شود .لذا در اینجاست که وجدانها باید به خود بیایند تا جای ناهنجار را هنجار و جای بی عدالتی را عدالت بگیرد.

ای کسانی که سنگسار انسان همچون بارش باران به شما آرامش می دهد با این تفاوت که شما به جای آن آرامش به آن کودک مظلوم خشم و تنفرتان را با پرتاب سنگها به سویش روانه می کنید و زیر خشم و نفرت شماست که او را تحقیر و امید به زندگی را از او می گیرید.مگر غیر از این است که (ماده 3 جهانی حقوق بشر می گوید.هر فردی حق زندگی ،آزادی و امنیت دارد)؟؟؟پس چرا همیشه باید نوشته هایمان زیبا باشد و در عمل مغایر با آن با همنوعمان برخورد کنیم؟

چرا باید بی وجدانی شما باعث نابودی زندگی کودکی شود که با شکنجه ،سنت و ارتجاع و خشونت هر روز دست و پنجه نرم کند؟مگر او احساس ندارد ،نمی تواند تصمیم بگیرد،آزاد بیندیشد و دل ببندد؟؟؟در کدام قانون انسانی اینها جرم تلقی می شود و باید با انجامشان تاوان را اینگونه پس داد؟؟؟؟؟

آیا باید در قبال این افکار سزایی هم باشد؟؟؟؟؟

ماهمگی روزانه شاهد گرفتن جان هزاران انسان که دستخوش این خرافات ،کهنه پرستیها و سنتها و ارتجاع هستند می باشیم و هیچگاه شاید به خود نیامده ایم که چرا اینگونه باید باشد.....

اعلامیه جهانی حقوق بشر جایی دیگر اشاره به این دارد که هیچکس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه،ضد انسانی یا تحقیر آمیز قرار گیرد.ولی باز هر روزه شاهد این ناعدالتی هستیم .

بیاید همه با هم سنتها را بشکنیم ،مرزها را برداریم و در همه حال عدالت را به جای بی عدالتی برگزینیم.تا دیگر در هیچ نقطه ای از دنیا شاهد مرگ دعا ها نباشیم و کسی دیگر به فکر خود کشی ،خود سوزی،و در هم پیچیدن یال و کوپال زندگیش نباشد..

می شود.....آری می شود همه با هم دنیایی بهتر بسازیم که دیگر اثری از خشم و خشو نت،تبعیض،نابرابری و آپارتاید جنسی و سنی و.... نباشد.

به امید آن روز که همه شاهد دنیایی آرام و بی دغدغه باشیم.

روز پنج شنبه 29 /1/87 مراسمی به مناسبت سالگرد دعا و کودکان دیگر که قربانی سنت و خرافات شدند در شهرستان مریوان در سالن ورزشی واقع در دارسیران 1 با حضور پر شور مردم برگزار شد

قبل از هر چیز خیر مقدم از طرف مجری برنامه و بعد یک دقیقه سکوت به یاد کودکان قربانی این راه و اجرای موسیقی آرام وخواندن مقاله توسط آقای ویسی راجع به کودکان کار و آمار این کودکان در دنیا ارائه گردید و سپس توسط بهاره ناصرآبادی بیانیه مراسم خوانده شد و خانم ذبیحی چند دقیقه ای در مورد کودکان صحبت نمود. و مسابقه ای با عنوان نوشتن بهترین شعاردر مورد نفی خشونت علیه کودکان دراین مراسم اجرا وبا جمع آوری شعارها به قید قرعه جوایزی اهدا گردید .

با نواختن قطعه موسیقی و پذیرای ازحضاراین خاتمه یافت. از طرف خودم از تمامی کسانی که ما در این امر یاری دادند کمال تشکر را دارم وبه گرمی دستهایشان را می فشارم.

بهاره ناصرآبادی فعال کانون دفاع از حقوق کودکان شهرستان مریوان

فروردین 87

................................................................................

ما در زيرآواري از فقر،جنگ، گرسنگي و آپارتايد سني فرياد مي زنيم و در برابر مشروعيت نظم وارونه اي که در سراسر گيتي نهال کودکي مان را به ورطه پژمردگي کشانده است علامت سوال بزرگي قرار مي دهيم . نظمي که مدرسه بيمارستان، پارک، کتابخانه و مهد کودک ها را به نفع افزايش پادگان ها به نابودی کشانده و سفره ي انسانها را از افريقاي سيا وامريکاي لاتين پايمال بمب و گلوله کرده است.

لبخند و آرامش ؛ باروت را هرگز باور نمي کنند و رگبار هر مسلسلي را در دست کودکي سرباز طبلي ست که در رسواي نظم نوين جهان نواخته مي شود دنياي کودک دنياي اسباب بازي و تقسيم مساوي شکلات و مهر باني ست

و بر دگي رنگا رنگ مزدي در خيابان و کارخانه طلوع سعادت واقعي را از انسان دريغ مي کند .

ما اعلام مي داريم تا آنگاه که تنها يک کودک کول بر در طوفان دلهره اينکه گلوله ي پاهای کوچکش یا مغزش را هدف بگیرد ودر بسترش کابوس آن را داشته باشد بشريت از ابتذال ما قبل تاريخ خود رها نخواهد شد.

تهديد جان کودکان به سلاخي بردن فروغ زندگيست و سنگسار دعا دشنه ايست که توحش بر شاهرگ انسانيت فرود مي اورد

ما مُهر جعليان را بر چهره تاريخ افشا کرده و در برابر خالقان رسواي اين دنيا مثله شده فرياد بر مي آوريم که شادي امنيت و سعادت حق ماست و باز پس گرفتن دنیای کودکانه سنگ بناي بشريت متمدن است.
يكشنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۳۸۷ | ۲۰ آوریل ۲۰۰۸ | ساعت ۱۹:۴۱
مريوان فروردين 87