دانشآموختهي رشتهي عکسبرداري داخلي از انگليس، دکتري آموزش پيش از دبستان از آمريکا و از بنيانگذاران شوراي کتاب کودک بود. همچنين با همکاري ليلي ايمنآهي به گردآوري گنجينهي ادبيات کودکان پرداخت و از ويراستاران بخش کتابهاي کودکان انتشارات فرانکلين بود. هجدهساله بود كه معلم شد و در كنار شغل معلمي به كارهاي فرهنگي نيز پرداخت و بويژه در زمينهي شعر كودك تلاش كرد.
از اين شاعر، كتابهاي «شوراب»، «آتش و آب»، «بر قايق ابرها»، «باز ميآيد پرستو نغمهخوان»، «شهر سنگ»، «هلال نقرهسا»، «در بلورينجامهي انگور»، «گذري در ادبيات کودکان»، «گنجشك و وزغ» و «جمجمک برگ خزان» بهجا ماندهاند.
زهره قاييني - سرپرست گروه پژوهش مؤسسهي پژوهشي تاريخ ادبيات كودكان - در گفتوگو با ايسنا، پروين دولتآبادي را از بنيانگذاران شعر كودك در ايران دانست و گفت، او از سويي، غزلهاي ناب بسياري دارد.
وي در ادامه افزود: درواقع ما با پروين دولتآبادي، شعر كودك را در ايران داشتهايم. همراه محمود كيانوش، مفهوم شعر كودك را بسط داد و تا پيش از او، ما با شعر كودك به معناي امروزي آن مواجه نبوديم.
اين پژوهشگر ادبيات كودك تصريح كرد: پروين دولتآبادي در شرح زندگياش گفته از زماني كه در جواني به پرورشگاه رفتم، به شعر كودك علاقهمند شدم. ابتدا برايشان لالايي گفتم و بعد براي آنها شعر سرودم، و اين سير را پس از آنهم ادامه داد.
نويسندهي مجموعهي گروهي «تاريخ ادبيات كودكان ايران» از پروين دولتآبادي، هم به عنوان شاعر كودك و هم شاعري غزلسرا ياد كرد و افزود: دولتآبادي بهخاطر عشق و علاقهاي كه به كودكان سرزمينش داشت، با گروه پيك كودك همكاري نزديكي داشت. پيش از آنكه به گروه پيك كودك بيايد، در مدرسههاي مختلف كار ميكرد و همراه بچهها بود و آنها را از لذت شعر بهرهمند ميكرد. در پيكهاي كودك و نوجوان هر هفته دست كم يك يا دو شعر براي مقاطع مختلف سني داشت و اين در حالي بود كه پيك كودك با تيراژ بالا در بسياري از شهرها و مدرسههاي ايران منتشر ميشد.
قاييني افزود: كودكان با شعر دولتآبادي ميتوانستند با طبيعت ارتباط بگيرند. پروين از احساسات بچهها صحبت ميكرد و آن را با پديدههاي طبيعي پيوند ميداد.
او در ادامه اظهار كرد: كمتر بچهاي از كودكان نسل دهههاي 40 و 50 است كه شعرهاي دولتآبادي را نخوانده باشد. در شرايطي كه پيك تعطيل شده بود، تا حدودي كنار نشست و دوست نداشت كه از رهگذر هياهو بخواهد براي خودش نامي به هم بزند و از اين كار پرهيز داشت. البته هنوز هم بچهها با شعرهاي او ارتباط ميگيرند و روي بسياري از شعرهايش آهنگ گذاشته شده شده و به صورت سرود منتشر شدهاند.
قاييني در پايان گفت: مجموعههاي غزلهاي نابش در مجموعههايي آمده است و البته برخي منتشر نشدهاند. تا لحظهي آخر زندگي فعال بود و گاهي خودش ميگفت، هرچند ديگر دستهايم نمينويسد؛ اما شعرهايم را روي خطوط سفيد ديوار دنبال ميكن