سرکوب فعالين کارگری به احکام زندان برای این دو فعال کارگری محدود نشده است. محمود صالحی و
ده ها فعال کارگری دیگر مشمول این سرکوب بوده و هر اقدام و مطالبه کارگری به ویژه در جهت
سازمان یابی و ایجاد تشکل های مستقل به شدت مورد یورش سرکوبگران حاکم قرار می گيرد.
دامنه سرکوب های اجتماعی جنبش های نوپای اجتماعی نظير جنبش دانشجوئی، جنبش زنان و
معلمان را نيز در برگرفته و صدها تن از دانشجویان و معلمان و زنان فعال دستگير، زندانی و تبعيد
شدند. شدت سرکوب و دستگيریها در یک سال اخير به حدی بوده که درهای زندان قزل حصار که
سال ١٣٦٤ به روی زندانيان سياسی بسته شد، بار دیگر به روی فعالين اجتماعی گشوده شود.
اساس رژیم جمهوری اسلامی را سرکوب، زندان، کشتار، قتل و ترور تشکيل می دهد. بدون اینها این
رژیم معنی و مفهم نخواهد داشت. از رژیمی با مختصات رژیم جمهوری اسلامی نباید انتطار تغيير و
تحول داشت و از آن خواست به جتایات خود پایان دهد، دست از سر مردم بردارد و گور خود را گم کند و
برود. از این رژیم نباید انتظار داشت دست از سر فعالين کارگری، دانشجوئی، زنان و معلمان بردارد،
آنها را آزاد و زندانهای سياسی را تعطيل کند. این نوع گفتمان در ادبيات سياسی سرکوبگران طبقاتی
یافت نمی شود.
رژیم به شدت از سازمانيابی اجتماعی مردم، از آگاهی مردم و از بهم پيوستگی جنبشهای اجتماعی
واهمه دارد. به همين دليل نيز آنها را سرکوب می کند. اما آن روز دیر نخواهد بود که رژیم از آنچه می
ترسد به سرش خواهد آمد. مردم سازمان می یابند، جنبش های اجتماعی را به هم پيوند می زنند،
درب زندانها را می گشایند، آنها را این بار و برای هميشه نابود و به کارنامه سرکوب در ایران و حيات
رژیم جمهوری اسلامی خاتمه خواهند داد. اعمال سرکوبگرانه رژیم به مرگ آن به دست توده های
زحمتکش و رنج کشيده مردم ایران منجر خواهد شد .
کانون زندانيان سياسی ایران(در تبعيد)
٧ ابان ١٣٨٦ برابر با ٢٩ اکتبر ٢٠٠٧