Iranian women's Network Association (SHABAKEH)

نگاه مشترک فاطمه ی زهرا بزرگ بانوی تاریخ بشریت، رهبر معظم اسلامی و نویسنده ی غرب نشین ما / گیسو شاکری

به روشنی پیداست که خانم پارسی پور، روسپی گری را که همان تن فروشی ست و یک حرفه است، با رابطه ی آزاد به یک مفهوم می گیرد و دیگر آن که درک درستی از صیغه، که یک پدیده ی اسلامی برای همان اصطلاح تن فروشی ست ، ندارد.
******

از زنان نخبه ی!جمهوری اسلامی، مستور در چادر و چاقچور، که در روز میلاد با سعادت بانوی بزرگ تاریخ بشــــــــــــــریت !! حضرت فاطمه ی زهرا، در بیت رهبری، چهار زانو نشسته اند ، و سر لوحه ی شعارشان کلمات گَهُــــر بار آن بانوی بزرگ تاریخ بشریت! در باره ی لذت شیرین صیغه گری است ، انتظاری بیش از این نمی رود که پس از یاوه گویی های رهبر معظم شان * ، در باره ی نقش زن و خیانت غرب به مساوی انگاشتن زنان با مردان، چفیه ی آقا را، در نقش توپ مروارید دوران حکومت جمهوری اسلامی، دور ه بچرخانند و دست و تن به آن بمالند تا تبرک وبارور شوند و برکت به جان و مالشان برسد و آرزوهایشان با چنین تماس پر برکتی، بر آورده شود. این گروه به اصطلاح خبرگان، بخشی از حکومت زن ستیز و عقب افتاده و سیاه ِ رژیم جمهوری اسلامی هستند که منافع شان با منافع حکومت گره خورده است و وجود و مقام و موقعیت شان به وجود و موقعیت این حکومت، وابسته است .
اما، از شهرنوش پارسی پور، نویسنده ای که خواسته و یا ناخواسته مقیم غرب است و آشنا به مفاهیم انسانی و آزادی و دمکراسی، انتظار نمی رود که همان نگاهی را به مسایل زنان داشته باشد که آن زنان و یا مقام رهبری شان دارند.
خانم پارسی پوراز سویی می گوید:**
" من با این مسئله مخالفت دارم و فکر می‌کنم که زنِ روسپی، مفهومی‌ است که باید از بین بره." و در چند جمله پایین تر اضافه می کند:
"من با صیغه موافقت دارم .[...] پس صیغه بیشتر از آن چه ما فکر کنیم یک قانونی به نفع زن‌هاست" سپس زنان را به دو گروه بخش می کند. " دسته ای که خودشان را می پوشانند و دسته ای که برعکس، در مقابل تابویی که آن ها را اذیت می کند، خودشان را باز می کنند، زنجیر پاره می کنند".
نخست آن که، به روشنی پیداست که خانم پارسی پور، روسپی گری را که همان تن فروشی ست و یک حرفه است، با رابطه ی آزاد به یک مفهوم می گیرد و دیگر آن که درک درستی از صیغه، که یک پدیده ی اسلامی برای همان اصطلاح تن فروشی ست ، ندارد. به این ترتیب آن چه که خانم پارسی پور نمی بیند آن که صیغه گری ربطی به "پاره کردن زنجیر" و "شکستن تابو" و "باز کردن خود" و آزادی و ارتباط آزاد ندارد که به ظاهر خانم پارسی پور، در این جا به این مفاهیم، یعنی رابطه ی آزاد اشاره دارد. البته ممکن است در حرفه ی تن فروشی هم، چون هر حرفه ی دیگری اسثتناهایی هم وجود داشته باشد اما، این ها واقعیت های شکل گیری این پدیده را دربستر شرایط اجتماعی، نمی پوشاند. مساله ی آن کس که به ارتباط آزاد معتقد است و یا به دلیل شرایط فیزیکی و یا روانی و یا هر دلیل دیگری به آن عمل می کند، بحث دیگری ست. اما، تن فروشی، یک پدیده ی اجتماعی است که به زنان تحمیل می شود. پدیده ای ست ضد زن، ضد انسان و ضد ارزش های انسانی. حاصل فقر و نیاز مادی و ناگزیری اجتماعی ست. حاصل شرایطی ست که زن به آن تن می دهد تا زنده بماند تا جایی که کاری که به آن به ناگزیر تن داده، به یک حرفه برای درآمد روزانه تبدیل می شود. پدیده ی صیغه نیز در همین محدوده قابل طرح است. صیغه یک نام شرعی ست بر تن فروشی که با مراسمی اسلامی همراه می شود تا آن را از مفهوم واقعی خالی کند و شکلی پذیرفتی به آن بدهد، آن هم از سوی رژیمی که روسپی گری را محکوم و روسپی را محکوم به مرگ می کند. در واقع، از نگاه چنین رژیم عوام فریب و سیاه اندیشه و ضد انسانی و سنتی و عقب افتاده ای که ماهیتا منافعش با منافع طبقات زحمتکش در تضاد است ، همه چیز پذبرفتی ست، به شرط آن که با پذیرش این رژیم و اندیشه و حفظ قدرتش در تضاد نباشد. پیچیدن همه ی قوانین ضد انسانی اسلامی ، در ظاهری عوام فریبانه برای مشروعیت دادن به رژیم و حفظ قدرتش، از عنصرهای انکار ناپذیر این حکومت است. آن چه در این میانه تاسف انگیز است، نگاه ساده لوحانه ی یک نویسنده ی حرفه ای و مطرح تبعیدی است. نویسنده ای که از او انتظار می رود به عنوان یک زن که تجربه های تلخی را نیز پشت سر دارد، مسائل را بهتر و عمیق تر ببیند و درک و مطرح کند. وظیفه ی یک نویسنده، جدی تر از این هاست. جدی تر از این ها باید باشد. از نگاه خانم شهرنوش پارسی پور چند همسری نیز با چنین توجیه و نفسیرهایی پذیرفتنی ست.
به راستی چه عواملی مسئول چنین نگاه غیر انسانی به مساله ی زن است؟ چه عواملی سبب ساز نگاه ضد انسانی ما به جامعه و شرایط سیاسی و اجتماعی و فرهنگی است ؟ با وجود چنین باورهای ساده لوحانه ای از سوی برخی از روشنفکران ، چه کسان یا عواملی را باید محکوم کرد؟ مگر نه این که ما باید و وظیفه داریم که عمیقا ببینیم؟ عمیق تر این گونه مسائل را درک کنیم و جدی تراز این به داوری مشکلات و مسایل اجتماعی مان بنشینیم؟ به راستی مشکل در کجاست؟
6/جولای/2007
www.gissooshakeri.blogfa.com

Gissoo_shakeri@yahoo.com

*- خبرگزاری انتخاب پنجشنبه 14 تیر ماه 1386: "رهبر انقلاب: نگاه غلط غربی تلاش می کند زنان را به کپی مردان تبدیل کند".
**- نگاه کنید به شهرزاد نیوز: "گفتگو با شهرنوش پارسی‌پور ، بانوی برگزیده‌ی سال 2007 بنیاد پژوهش‌های زنان ایران".