در مراسم اعطای جايزه "زن سال"، خانم باتمانقليچ که زاده ايران است و به خاطر تلاش هايش در محله ای عمدتا فقيرنشين در جنوب شرق لندن به "فرشته محله پکهام" شهرت يافته، گذشته و راهی که او را به اين موفقيت رسانده را تشريح کرده است.

کاميلا باتمانقليچ در سن 9 سالگی تصميم می گيرد که زندگی خود را وقف کمک به کودکانی کند که از امتيازات او برخوردار نيستند.

کودکی خانم باتمانقليچ با 11 هزار کودکی که اکنون از امکانات سازمان خيريه او برخوردار هستند، بسيار فاصله داشته است.

او نه تنها مورد بی توجهی اطرافيان نبوده بلکه بخش بزرگی از دوران کودکی خود را همراه با شوفر و محافظان امنيتی بين خانه کاخ مانند خانوادگی و هتل های لوکس پدرش در رفت و آمد بوده است.

خانم باتمانقليچ، که در سال 1963 ميلادی در تهران به دنيا آمده، در اين مراسم گفت: "پدرم يک سرمايه دار بزرگ بود و هر شب در خانه ما مهمانی های مجللی برگزار می شد."

او در سن دوازده سالگی برای ادامه تحصيل به بريتانيا فرستاده می شود. اما بعد از دو سال، دوران کودکی او به دورانی پرتلاطم تبديل می شود به گونه ای که مشکلاتش در آن زمان با نابسامانی های کودکانی که اکنون به سازمان "کيدز کامپانی" مراجعه می کنند بی شباهت نبوده است.

با وقوع انقلاب اسلامی در ايران پدر کاميلا بازداشت و تمام دارايی هايش مصادره می شود.

خواهر بزرگتر کاميلا پس از شنيدن اين خبر از بيم اعدام شدن پدرش خودکشی می کند.

کاميلا از انقلاب اسلامی تاکنون نتوانسته است به ايران بازگردد و تمام متعلقات کودکی او توسط پاسداران انقلاب در ايران سوزانده شده است.

او در مراسم اعطای جايزه زن سال بريتانيا گفت": "تمام گذشته و خاطرات کودکی من با اين اتفاق محو شد. شرايط ترسناکی بود. زندگی من کاملا زير و رو شد. من ماندم بی پول و بدون منزلت اجتماعی."

او با کمک معلمان مدرسه اش تقاضای پناهندگی سياسی کرد و با موافقت رييس بانکی که پدرش در آن حساب داشت توانست شهريه مدرسه را پرداخت کند. اما او مجبور بود برای تامين هزينه های روزمره زندگی خود کار بگيرد.

از آنجايی که او از طفوليت علاقه به کمک به کودکان داشت در اين وهله از زندگی خود نيز تصميم می گيرد معلم کودکستان شود.

پس از گذارندن رشته روان درمانی، به عنوان مشاور کودکان کار با کودکان را ادامه می دهد.

اما، کودکان به ندرت در جلسات مشاوره حاضر می شدند. کاميلا می گويد: "خيلی زود متوجه شدم که نظام مددکاری (در بريتانيا) مشکلات زيادی دارد چون بر اين فرضيه استوار شده که همواره بزرگتری هست که کودک را به جلسه مشاوره بياورد."

او در ادامه گفت: "من می خواستم ساختاری ايجاد کنم که کودکان بتوانند مستقيما درخواست کمک کنند و نهادی را پايه گذاری کنم که بتواند نيازهای کودکان را برآورده کند."

خانم باتمانقليچ، که مادرش بلژيکی است، در سن 25 سالگی تصميم می گيرد بازپرداخت وام خانه مسکونی خود را متوقف کند تا بتواند با آن سازمان خيريه خود را تاسيس کند.

اکنون هزاران کودک در بريتانيا از مشاوره روان درمانی اين سازمان بهره مند هستند.

او می گويد اين روزها بيشتر وقت خود را صرف جلب سرمايه برای تامين و گسترش خدمات اين خيريه می کند.

خانم باتمانقليچ گفت: "من دوران کودکی ام را در کنار کارآفرينان گذارنده ام و اگر به تجارت علاقه داشتم می توانستم پول زيادی داشته باشم اما من فقط می خواستم که با کودکان کمک کنم."

برنده جايزه "زن سال بريتانيا" هر روز و روزی دوازده ساعت در مرکز خيريه "کيدز کامپانی" در محله پکهام در جنوب شرق لندن کار می کند و يازده سال است که تعطيلات نرفته است. شايد به همين دليل است که او وقت نداشته که خود تشکيل خانواده بدهد.

او گفت: "من بايد بين تشکيل خانواده و صرف وقت برای کودکان ديگر انتخاب می کردم. من می دانستم که نمی توانم به لحاظ عاطفی در اين حد به هر دو آنها متعهد باشم."

"کيدز کامپانی" در سال 1996 ميلادی تاسيس شده است و کمک های عملی و آموزشی در اختيار کودکان آسيب پذير (که سرپرستان آنها قادر به نگهداری از آنها نيستند) می گذارد.
استيو هوکس
گزارشگر خبری بی بی سی