 |
|||||||
|
|||||||
گزرشي از روز جهاني مبارزه با ايدز:مريم ميرزامبارزه با ايدز با مبارزه براي برابري زنان و مردان همراه است تريبون فمينيستي ايران: امروز ، پنجشنبه 6 آذر 1384 ، روز جهاني مبارزه با ايدز، از ساعت 13 تا 15 در محوطه ي تئاتر شهر تهران گردهم آمديم. اما پيش از آن ... پله هاي مترو وصلمان مي کنند به کوچه هاي سرد محله ي شوش تهران. اينجا نمي شود سراغ فرشته ي عدالت را گرفت چون کمتر کسي است که لااقل در زندگي خودش که فقر درونش مثل يک معده درد دايم مي پيچد او را ديده باشد. فکر هم بکني مي بيني که چطور فرشته ي عدالت مي توانسته به اينجا بيايد و در پله هاي پيچ در پيچ اين مرکز بال هايش به معتادان کشيده نشود و همچنان سفيد و پاکيزه بماند براي ويترين هاي از ما بهتران. اينجا انجمن کاهش خسارات اعتياد (انجمن پرسپوليس) است. رد مي شويم و راهروي پر از دود سيگار و مردان و زنان معتاد با نگاه هاي مشتاق را پشت سر مي گذاريم. ما ساعاتي پيش از ظهر در اين مرکز جمع شده ايم تا مقدمات برگزاري تجمعمان را آماده کنيم. ما از مرکز فرهنگي زنان، انجمن پرسپوليس، انجمن حمايتي _ فرهنگي کودکان کار، پرشيا پلاس، کانون هستيا انديش، انجمن تلاشگران سلامت، نشريه ي دانشجويي رستا هستيم. خوش خط ترين هايمان به نوشتن شعارها بر روي پلاکاردها مشغول مي شوند. چند تايي کاريکاتور مي کشند و بقيه هم به تنظيم شعارهاي جديد مشغول هستند. سعي مي کنيم حداقل قسمتي از اعتراضمان به نحوه ي برخورد جامعه و مسئولان با مبتلايان به ايدز، ناگزيري زنان از موقعيت هاي ابتلا به ايدز، نبود آموزش کافي براي مبارزه با آن، فقر مسبب ايدز، نبود حمايت از کودکان دربرابر اين بيماري را در کلماتمان انعکاس دهيم: _ کاهش خشونت جنسي ، کاهش ابتلا به ايدز است. در اين جمع گرم و صميمي و مرکب از افراد مبتلا به ايدز و غير آن، کاورهاي سفيدمان مان را روي مانتو و لباس هاي گرم کننده ي زمستاني مان به تن مي کشيم. روي برخي از آنها نوشته ايم "من اچ آي وي مثبت هستم " و روي برخي ديگر نوشته ايم "من اچ آي وي منفي هستم" و جالب آن که بيشترين مي خواهند "مثبت " ها را بپوشند و مي پوشند و حتي برخي که منفي نصيبشان شده علامت منفي را به مثبت تبديل مي کنند... حالا بيشتر ما "اچ آي وي مثبت هستيم"...براستي چه فرقي با يکديگر داريم؟ از مرکز انجمن پرسپوليس در محله ي شوش تهران راهي مي شويم به قصد محوطه ي تئاتر شهر تهران در تقاطع خيابان ولي عصر و انقلاب. در اتوبوس که هستيم چشمهاي مردم خيابان را به طرف خود بر مي گردانيم. چه کسي باز هم فکر خواهد کرد که مبتلايان به ايدز بايد قرنطينه شوند؟ چه کسي فکر خواهد کرد که يک اچ آي وي مثبت فرقي با ديگران دارد؟ خوشحالم که در بروشور برنامه در اين باره اطلاعاتي آمده است." اچ آي وي چگونه منتقل مي شود؟ فقر وايدز،ايدز، دولتها و نهاد هاي بين المللي، کودکان و ايدز، آموزش بهداشت جنسي ، زنان و ايدز، اعتياد و ايدزو..".از اطلاعات ارائه شده در بروشور است..... از اتوبوس پياده مي شويم و با ورود ما به محوطه تئاتر شهر ، پلاکاردهايمان با رنگ هاي زرد و آبي و قرمز و... به پرواز در مي آيند. بچه هاي کار هم از راه رسيده اند و پلاکارد به دست توجه عموم را جلب خود مي کنند... چه کسي آموزش، اطلاعات و امکانات لازم را در اختيارشان قرار مي دهد؟ بچه ها روي پارچه ي سفيد بزرگي که پهن شده است خم مي شوند و از هرگوشه اي دنياي کودکانه شان را نقش مي زنند... با استقبال خوب مردم مواجه مي شويم و جمعيت هر لحظه بيشتر مي شود. عده اي شعارها را مي خوانند. برخي سوال مي کنند ، مثلا مردي مي پرسد "رابطه برابر جنسي يعني چه" و ديگري برايش توضيح مي دهد. برخي از روش هاي پيگيري از ايدز سوال مي کنند و توضيحاتي مي شنوند و حتي کاندوم دريافت مي کنند. مردي که حرکت ما را درست تلقي مي کند ادعا مي کند مسئولان هم بايد آگاه شوند و صرفاً با آگاهي مردم مشکلات حل نمي شوند. او به مراکز انتقال خون براي مثال اشاره مي کند که در اين مورد رفتار مناسبي با مبتلايان به اچ آي وي ندارد. برنامه با اجراي موسيقي به دقايق آخر خود مي رسد. و بعد از آن زنان در حالي که سرود جنبش زنان را مي خوانند دور محوطه را همراه با شعارهايشان مي گردند و يک صدا مي خوانند: جهان ديگري ممکن است.
|
|||||||