 |
|||||||
|
|||||||
جشن رمضان / شراره رضائی ( فعال کانون دفاع از حقوق کودکان)
پدر به علت کشیدن چک بی محل به زندان افتاده بود و...دست نیاز به سوی افرادی که دستشون به دهنشون می رسید واز وضع مالی بهتری برخوردار بودن دراز می کرد. دل های همه مون روبه درد آورد و اشک هامون رو جاری کرد.هر کدام از ما که این برنامه رو می دیدیم اگر یک ته وجدانی داشتیم که دل می سوزوندیم و اشک در چشمامون حلقه می زد و اگر اندک سرمایه ای شاید مقداری از دست رنج مون را به اون ها هدیه می کردیم. ولی آیا تا به حال سوال کردیم که بازتاب اینگونه برنامه ها تا چه حد می تونه موثر باشه و تا چه زمان اثرش در مردم باقی می مونه؟ آیا این راهی رو که دولت پیش گرفته آیا همیشه ادامه پیدا می کنه یا نه لحظه ای یا یک ماهی که فقط اینگونه مسائل مطرح می شه ما رو تحت تاثیر قرار می ده و بعدش همه چیز رو به دست فراموشی می سپاریم ؟ و آیا این روند می تونه حلال مشکلات خیلی عظیم از مردم فقیروبیچاره باشه یا نه؟زنی که همسری نداره و برای سیر کردن شکم فرزندانش تن فروشی می کنه مشکلات اون ها رو کی باید حل کنه آیا این آدم های خیّر! به فکر اونها هم هستند و اونها مشکلاتشون رو کجا باید مطرح کنند و از کی کمک بخوان ؟ آیا تا بحال فکر کردیم که این چنین برنامه هایی چه اثرات مخربی رو می تونه بجا بزاره؟ اصلاَ دروسته که کودکی 5 -6 ساله رو بیاریم پشت صفحه تلویزیون و ازش بخواهیم که با التماس و زاری از ما کمک بطلبه ، هیچ وقت روانشناسی معترض شده که آیا هرگز به شخصیت خرد شده این کودک و هزارن کودک دیگر و خانواده های نیازمندشون فکر کردیم ؟ آیا در آینده عواقب وخیم تری رو بجا نمی زاره و آیا این کودکان به این نوع کمک گرفتن از طریق دست گذاشتن بر رئی احساسات مردم و برانگیختن ترحم دیگران عادت نمی کنند ؟ آیااین کودکان متاسفانه متکدیان فردا نخواهند بود؟ چرا باید کودکانمان این جنین زندگی کنند؟ حل کردن مشکلات وظیفه دولت است نه مردم ، وظیفه دولت که اسایش و امنیت و رفاه مردم رو تامین میکنه . کشوری مثل ایران که سرشار از ثروت و سرمایه مثل نفت ، گاز،آب ،برق ، معادن گوناگون ، میراث فرهنگی و چهار فصل زیبای که خیلی از کشورهای دنیا از داشتن این فصلها محرومند، سودهای کلان و این ثروتها کجا می ره؟ هیچ کودکی از گرسنگی کنار خیابون نخواهد مرد ، هرگز کودکی برای امرار معاش مجبور به دست فروشی نخواهد شد ، هیچ کودکی متحمل بار سنگین انجام کارهای سخت و توان فرسا نخواهد شد ، هیچ کودکی در اثر گرسنگی و فقر مورد تعرض خانواده و اطرافیانش قرار نمی گیره و هیچ...... اگر این سرمایه ها به طور عادلانه تقسیم بشه و سرمایه داری و باج خواری و مال اندوزی بزرگان از بین بره میتونیم دنیای شاد برای کودکانمان بسازیم . اگر ثروتهای کشور برای مردم ایران و برای کودکانمان مصرف بشه!! 25/08/84 |
|||||||
وقتی تلویزیون رو روشن کردم برنامه جشن ماه رمضان بود که هر شب ماه رمضان برای کمک به خانواده های بی بضاعت پخش می شد پسر بچه ای که اشک تمام صورتش رو خیس کرده بود و با تضرع و التماس می گفت ما خونه نداریم سرپناهی نداریم . ترو خدا به پدرم کمک کنید!