سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان, گفت: 66 درصد زنان ايراني از اول زندگي مشتركشان تاكنون حداقل يك بار مورد خشونت قرار گرفتهاند.
ژيلا بنييعقوب, سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان و فعال امور زنان، در گفت و گو با خبرنگار ايلنا, گفت: در يك دهه اخير در ايران پژوهشها و مطالعات زيادي درباره خشونت عليه زنان, به ويژه خشونت خانگي انجام شده است كه بر اساس آخرين جستجوها در 28 مركز استان كشور، حداقل هفتاد پژوهش ميداني قابل اعتنا درباره خشونت خانگي عليه زنان انجام شده است.
وي افزود: بيشتر اين پژوهشها پس از سال 1370 تاكنون انجام شده كه نشان ميدهد، پژوهشگران و دانشگاهيان ايراني در سالهاي اخير علاقه و توجه ويژهاي به بررسي و كنكاش درباره خشونت عليه زنان پيدا كردهاند و ميخواستهاند كه نتايج پژوهشهايشان راهگشاي اقدامي مناسب براي رفع شكلهاي متنوع و متعدد خشونت عليه زنان جامعه باشد و يكي از مهمترين پژوهشها درباره خشونت عليه زنان در ايران يك طرح ملي است كه در پايان دوه رياست جمهوري خاتمي، توسط دفتر امور اجتماعي وزارت كشور، مركز مشاركت زنان و تعدادي از پژوهشگران برجسته اجرا شده است.
بنييعقوب خاطرنشان كرد: ميزان و انواع خشونت خانگي در استانهاي متخلف ايران از تنوع و تفاوتهاي زياد و معناداري برخوردار است، به عنوان مثال زنان در بندرعباس از اول زندگي مشترك خود تاكنون، بيشتر از زنان ساير نقاط ايران مورد خشونت قرار گرفتهاند؛ اما در ميان زناني كه مورد خشونت قرار گرفتهاند, اين زنان زاهداني هستند كه بيشترين و شديدترين خشونتها را تجربه كردند.
سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان تصريح كرد: زنان بندرعباس در طول يكسال دفعات بيشتري مورد خشونت خانگي قرار داشتهاند و زنان ياسوج به دفعات كمتري با آن روبرو شدند.
به گفته وي, خشونت بر هشت نوع زباني، رواني، فيزيكي، حقوقي، جنسي، اقتصادي، فكر و آموزشي و مخاطرات تقسيم ميشود.
اين فعال در امور زنان گفت: خشونتهاي فيزيكي و رواني كه محققان براي توصيف آنها از دو اصطلاح خشونت فيزيكي نوع اول كه شامل گاز گرفتن، گرفتن و بستن, زنداني كردن, چنگ انداختن و كشيدن مو, اخراج از خانه, كتككاري مفصل, محروم كردن از غذا ميشود و از اين لحاظ زنان در خرمآباد در طول يكسال بيش از ساير زنان ايران مورد خشونت واقع ميشوند و زنان شهركرد به دفعات كمتري در طول يكسال اين موارد را تجربه ميكنند.
بنييعقوب گفت: خشونت فيزيكي نوع دوم كه شامل سيلي, لگد و مشت زدن, كشيدن و هل دادن, محكمكوبيدن به در, به هم زدن سفره و ميز غذا و شكستن اشياي منزل است كه زنان بندرعباس در طول سال به دفعات بيشتر و زنان كرماني كمتر مورد اين خشونت قرار گرفتهاند.
سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان يادآور شد: خشونتهاي رواني و كلامي نوع ديگري از خشونتهايي است كه در خانه عليه زنان استفاده ميشود كه عبارت است از به كاربران كلمات ركيك و دشنام, بهانهگيريهاي پيدرپي, داد و فرياد و بداخلاقي, بياحترامي، رفتار آمرانه و تحكمآميز و دستور دادنهاي پيدرپي, قهر و صحبت نكردن و از اين بابت زنان اصفهاني در طول يك سال بيشتر و زنان بوشهري كمتر از ساير زنان ايراني، تحت خشونت واقع شدهاند.
وي افزود: خشونتهاي جنسي و ناموسي شامل مجبور كردن زن به ديدن عكس و فيلمهاي مبتذل يا اجبار به روابط زناشويي ناخواسته يا غيرمتعارف, مراعات نكردن بهداشت زناشويي و خودداري از بكارگيري وسايل پيشگيري از بارداري, مجبور كردن زن به سقط جنين, اجبار زن به حاملگي ناخواسته, متهم كردن زن به بيمبالاتي در مسائل ناموسي مانند داشتن ارتباط نامشروع, شك و بددلي است.
بنييعقوب خاطرنشان, كرد: در حالي كه زنان بندرعباس از اول زندگي مشتركشان تاكنون بيش از ساير زنان ايراني قرباني خشونتهاي جنسي و ناموسي شدهاند, زنان يزدي در طول يكسال بيش از ساير زنان اين خشونت را تجربه ميكنند و مردان كرماني و ياسوجي هم به ترتيب كمتر از ساير مردان ايران, زنان خود را مورد خشونتهاي جنسي و ناموسي قرار ميدهند.
سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان تصريح كرد: بر اساس يافتههاي پژوهش ملي بررسي خشونت خانگي، تعدادي از مردان ايراني با استفاده از تهديد و برقراري محدوديت براي همسران خود، مخاطره ايجاد ميكنند, رفتارهايي از قبيل تهديد و شكايت به پليس و دادگاه عليه زن و اقوامش, تهديد به آزار و اذيت و يا تهديد به كشتن زن و فرزندان, تهديد به طلاق و يا ازدواج مجدد از آن جمله هستند.
به گفته وي, تصاحب, مخفي كردن و از بين بردن مدارك شخصي و مورد نياز زن؛ مانند شناسنامه, دفترچه پسانداز، اوراق مالكيت و بيگاري كشيدن از زن در انجام امور و وظايفي كه به او مربوط نيست مانند تيمارداري از پدرشوهر و مادرشوهر و بالاخره تحت نظر قراردادن و ايجاد محدوديت در تماسهاي تلفني و رفت و آمدهاي روزانه براي زن، از ديگر خشونتهاي اين گروه است.
بنييعقوب در ادامه گفت: زنان بندرعباس, زاهدان و خرمآباد بيش از ساير زنان ايران توسط شوهرانشان تهديد ميشوند و زنان سمنان, ساري و ياسوج كمترين تهديدها را تجربه كردهاند.
سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان يادآور شد: تعدادي از مردان ايراني با استفاده از عوامل اقتصادي و مالي زنان را مورد خشونت قرار ميدهند, اين مردان از استقلال مالي همسران خود جلوگيري و در اموال شخصي آنها دخل و تصرف ميكنند و با ندادن خرجي خانه و پول كافي براي زنان، مضيقههاي مالي ايجاد ميكنند.
وي افزود: اگرچه زنان زاهداني و بوشهري از اول زندگي مشتركشان تاكنون بيشترين خشونتهاي اقتصادي و مالي را تجربه كردهاند, اما در ميان زناني كه قرباني اين نوع خشونت هستند, زنان اصفهاني در طول يكسال به دفعات بيشتري تحت اين نوع خشونت همسران قرار گرفتهاند و زنان سمنان و ياسوج كمتر از سوي شوهران خود تحت مضيقههاي مالي و اقتصادي قرار ميگيرد.
بنييعقوب خاطرنشان كرد: خشونتهاي حقوقي نيز شامل امتناع مرد از طلاق برخلاف اصرار زن به متاركه, ازدواج مجدد شوهر و جلوگيري از نگهداري فرزندان توسط زن هستند و زنان بندرعباس از اول زندگي مشتركشان تاكنون بيش از ساير زنان ايران مورد اين نوع از خشونت قرار گرفتهاند و زنان زاهدان در طول يكسال بيشتر اين خشونت را تجربه كردهاند و زنان رشت كمتر از ساير زنان ايراني درگير اين خشونت هستند.
سردبير نشريه اينترنتي كانون زنان در پايان تصريح كرد: خشونتهاي ممانعت از رشد اجتماعي, فكري و آموزشي كه عبارت از ايجاد محدوديت در ارتباط فاميلي, دوستانه و اجتماعي, ممانعت از تحصيل, كاريابي و اشتغال، نوع ديگري از خشونت هستند كه در اين نوع از خشونت نيز زنان بندرعباس و زاهدان به ترتيب بيشترين قرباني زنان سمنان, گرگان و ياسوج كمترين قربانيان هستند.
گفتني است؛ مجريان طرح ملي تحقيق درباره خشونت عليه زنان محمود قاضي طباطبايي, عليرضا محسني تبريزي, سيدهادي مرجايي, بودهاند و استادان به نام دانشگاههاي ايران از جمله شكوه نوابينژاد, نسرين مصفا, شهلا معظمي, شهرام رفيعيفر, مقصود فراستخواه و احمد رجبزاده با آنها همكاري داشتهاند.
تهران- خبرگزاري كار ايران
سردبير نشريه اينترنتي کانون زنان در گفت و گو با ايلنا:66 درصد زنان ايراني خشونت را تجربه کرده اند