Iranian women's Network Association (SHABAKEH)

یه تابو وقتی از بین میره که... / کتاب « نامه های ایرانی در مورد بکارت»

« باکره یا قربانی؟ نه باکره و نه قربانی. تنها دخترانی جوان درست مثل همه ی دختران جوان در سراسر دنیا. این دختران از اولین تجربه ی زنانگی خود, تجربه ای شاد یا تلخ و غم انگیز, زیبا یا زشت, برایمان می گویند.

دو سال پیش از این بود که یکی از دوستان تزدکترای یه خانوم ایرانی رو بهم معرفی کرد که به صورت یک کتاب به اینجا به چاپ رسیده. موضوعش رو که شنیدم ازش خواهش کردم که اون رو بهم چند وقتی قرض بده. اسم کتاب بود:« نامه های ایرانی در مورد بکارت» تحقیقی از خانوم هدیه نژینی (البته اگر تلفظ اسمش رو درست نوشته باشم). مطمئنم که حالا حالا ها این کتاب در ایران اجازه ی چاپ نخواهد گرفت و چقدر حیف.

هدیه از بیش تر از صد دختر تقاضا کرده که تجربه ی اولین رابطه ی جنسی خود قبل از ازدواج و یا حتا در شب عروسی رو براش تعریف کنند و یا روی کاغذ بیارند. شرط اساسی همه ی دخترها که حاضر به این کار شدند که البته طبیعی و نرمال هم هست, فاش نشدن اسم اون هاست. هدیه قصد داره با شکستن تابوی ویرژینیته ( چقدر از کلمه ی بکارت بدم میاد! شما یه معادل قشنگ فارسی سراغ ندارید؟) از واقعیت هایی پرده برداره که گاهی آدم رو شوکه می کنه و یه لحظه کتاب رو می بندی و چشمات رو هم؛ بعد حالت تهوع بهت دست میده و با خودت می گی :« نه امکان نداره!» خانوم لیلیان دلواس هم مقدمه ای برای این کتاب نوشته و با نگاهی موشکافانه و عمیق از زنان ایران گفته و جامعه ی ایرانی. من این قسمت رو خیلی دوست دارم:
« باکره یا قربانی؟ نه باکره و نه قربانی. تنها دخترانی جوان درست مثل همه ی دختران جوان در سراسر دنیا. این دختران از اولین تجربه ی زنانگی خود, تجربه ای شاد یا تلخ و غم انگیز, زیبا یا زشت, برایمان می گویند. گاهی با شرم و حیا و گاهی هم بی قید و راحت! اما همیشه با شایستگی ای بی نظیر.»

سعی می کنم تا جایی که این سواد فرانسه ام بهم اجازه میده سر فصل ها رو براتون ترجمه کنم. خوندن این کتاب اکیدا به فرانسه زبان های عزیز توصیه می شود:
- یک شب پاییزی بود
- ما همدیگر رو دوست داشتیم و خدا هم ما رو دوست داشت
- این دردی که حال می داد ( عین ترجمه ی فارسی هدیه)*
- یک دوزنده ی ماهر, خیلی گرونه!
- من یه شوهر دارم و یک دختر کوچولو... ولی دیپلم ندارم
- حاضر نیستم به خاطر یک ... صف ببندم و منتظر بشم**
- گاهی یک خاطره در پس روزهای تلخ زندگی...
- امیدوارم اون رو فقط به شوهرتون تقدیم کنید
- روابطمون از رد و بدل کردن ساده ی یک لبخند هم گذشت
- گشت زنی های « چهار ولگرد دیوث»***
- بالاخره می فهمید که منظور او از ناموس چیه؟
- دختری رو که دوست دارم خیلی پر توقعه****
- یه تابو وقتی از بین میره که مفهوم اجتماعی اش رو از دست بده
- با دختر باکره ای که ازش خوشت نمیاد چی کار می خوای بکنی؟
- نادیده گرفتن این تابو, آمار خیانت در بین زن و شوهر رو بالا می بره
- بهتر عشق بازی کنی تا شرلوک هولمز بازی

در قسمت نتیجه گیری, هدیه این سوال رو مطرح می کنه که آیا داغ شدن بحث (شیرین) بکارت در جامعه ی ایران و بخصوص بین زنان ایرانی, در حقیقت نوعی اعاده ی حق و حقوق و استقلال و مالکیت زنان بر آنچه متعلق به آنان می باشد, نیست؟

*دردناک ترین و تلخ ترین قسمت کتاب برای من این قسمته. مردان تشنه ی بکارت و متعصب که فکر می کنند زن کوچولوی دست نخورده اشون چقدر آفتاب مهتاب ندیده است و بنده خدا سرش را با چه افتخاری بالا نگه میداره. دلم براش از صمیم قلب سوخت.
**به دلایل اخلاقی ترجمه نشد. گفتنش به فرانسه اصلا سخت نیست ولی به فارسی نه.
*** این اصطلاح رو همه ی کسانی که در ایران هستند به خاطر می آورند و من در آوری نیست. **** از این قسمت به بعد صحبت های آقایون است.

***** اگر فرانسه زبان هستيد مي تونيد اين کتاب رو از اينجا و يا اينجا سفارش بديد. 5% هم روش تخفيف دادند و از 16 يورو شده 15،20. زحمت کشيدند:) اگر هم فرانسه زبان هستيد و در ايران، مي تونيد از يکي از آشنايانتون که در خارجه هست خواهش کنيد اون روسفارش بده و بعد از طريق مسافر براتون بفرسته.

نازخاتون