آليسون اين نام را به مناسبت آنچه او آن را بدترين هديه روز والنتاين مي نامد بر روي کتاب خود گذاشته است. او دو سال پيش در روز والنتاين با خبر شد که مادرش به سرطان سينه دچار شده است.
آليسون در خلوت تنهايي خود در اتاقش افکار خود درباره سرطان مادرش را در دفتر خاطرات مي نوشت و بر روي بالاترين قفسه کمد پنهان مي کرد. سپس يک تکليف درسي در او ايجاد انگيزه کرد تا کتابي درباره گاهشمار بيماري مادرش بنويسد يعني از تقلايش با شيمي درماني تا مرگش در تاريخ 8 ژوئن.
اليسون گفت که به هيچ وجه قصد انتشار خاطرات خود را نداشته است. او گفت نوشتن اين خاطرات فقط وسيله اي براي ابراز احساساتش بود.
او گفت: "سعي مي کردم قوي باشم. سعي مي کردم جلو پدر و مادرم گريه نکنم. خيلي وقت ها مي ترسيدم ولي سعي مي کردم که ترسم را نشان ندهم."
آليسون در کتاب خود به همسن و سال هايش که در وضعيت مشابه او قرار دارند توصيه کرده که با دوستان و همسايگان و معلمان و از همه مهم تر پدر و مادر خود صحبت کنند.
آليسون گريس در ضمن نوشتن اين کتاب هم از مادر و هم برادر 4 ساله خود مراقبت مي کرده است.
قرار است سود حاصل از فروش اين کتاب به بنگاه هاي خيريه حامي بيماران سرطاني اختصاص پيدا کند.
سايت کتاب