بدین صورت که حزب چپ آلمان درست 9 روز قبل از انتخابات آلمان چیزی در حدود%9آراء را در سرتاسر آلمان بخود اختصاص داد.

در شرق آلمان جائی که حداقل مزدها ناچیز است و بیکاری بیداد می کند، حزب چپ محبوب ترین احزاب است. ( حزب چپ ائتلافی است از حزب معروف شرق آلمان یعنی حزب سوسیالیست دمکراتیک پ د اس / مجموعه ای از سازمانهای چپ غرب آلمان بنام( و آ اس گ ) بدیل انتخابات برای کار و عدالت اجتماعی/ بخشی جدا شده از حزب سوسیال دمکرات آلمان اس پ د/در این ائتلاف اتحادیه های کارگری نقشی اساسی دارد). قرار است تا دو سال آینده از این ائتلاف حزب جدیدی متولد گردد.

در ایتالیا حزب کمونیست ایتالیا ( ریفونداسیونه کمونیستا) و بسیاری از گروه های چپ که وارث حزب کمونیست سنتی ایتالیا یعنی حزب پ ار س می باشند از جنبش های رادیکال اجتماعی دهه اخیر سر بلند کرده اند.

در فرانسه حزب کمونیست پ س اف از تعداد بیشمار عضو بر خور دار است. در سال های گذشته رهبر حزب خانم ماری گئورگه بوفت تلاش چندانی برای تغییر اوضاع و از بین بردن بی اعتمادی مردم به حزب نمی کرد اما در سال گذشته حزب کمونیست فرانسه نقش مهمی در آکسیون های چپ های فرانسه بر علیه قانون اساسی پارلمان اروپا داشت. این آکسیون ها باعث گردید تادر های حزب مجددا باز گردد و با چپ بین المللی رابطه برقرار نماید.

اتحادیه چپ های اسپانیا زیر رهبری حزب کمونیست اسپانیا هنوز در پارلمان اروپا صاحب کرسی می باشند. در یونان کمونیست های سیناسپیسموس که انشعابی از حزب دمکراتیک کمونیست یونان می باشند درست بر خلاف (حزب پ د اس آلمان) و (حزب پ ار س ایتالیا) با مشکل کمبود عضو روبرو می باشند.

هر دو حزب( پ د اس آلمان) و ( پ ار س ایتالیا) از وزنه ای اجتماعی برخوردارند و تلاش دارند با گذشته خود تصویه حساب کنند و تغییرات واقعی در اروپای مدرن به وجود آورند.

با وجود اینکه حزب پ د اس آلمان از ساختار درونی کهنه ای بر خوردار است اما منتخبین فعالش به طور واقعی اکثرا جوانند. تا زمانی که ائتلاف جدید چپ ها به وجود آید حزب پ د اس تنها در شرق آلمان بعنوان حزب فعال بود. اما ائتلاف با ( و آ اس گ) تحت رهبری اسکار لافونته وزیر اسبق دارائی آلمان که در واقع در میان چپ های غرب آلمان جذابیت پیدا نموده است، برای حزب پ د اس این امکان را فراهم ساخت تا در سرتاسر آلمان به بازسازی خود بپردازد. حزب پ د اس از یک حزب دولتی به یک حزب ریشه دار در جنبش اجتماعی که خواهان حل معضلات اقتصادی ، فمنیستی و دیگر معضلات اجتماعی است تبدیل گشت. مهمترین مشکل این حزب این است که اکثرا در شهر ها و مناطقی حکومت می کند که از بنیه مالی ضعیفی برخوردار بوده و با مشکلات اقتصادی قدرتمندی باید دست و پنجه نرم نماید و در نهایت باید سیاستی را دنبال کند که شاید منتخبینش را از خود براند منتخبینی که باید با آنها زندگی کند.

اما قدرت حزب کمونیست پ ار س ایتالیا در اعتمادجنبش های قدرتمند اجتماعی و رادیکال اتحادیه های شوراهای محلی به این حزب است. در انتخابات منطقه ای بهار امسال لئونیونه 12 منطقه از 14 منطقه را به خود اختصاص داد. در پوگلیا جائی که ده سال تمام راست ها حکومت می نمودند، نیکی وندولا کاندیدای هموسکسوئله کاتولیک کمونیست ازحزب ریفون دازیونه توانست آرا را بخود اختصاص دهد. روند رفرم ها درون حزب ریفوندازیمونه و فرهنگ دمکراتیکش تاثیری مصری داشت بطوری که پ د اس آلمانی هم به آن مبتلا گشت. حزب رفوندازیونه در تجربیاتش آموخت که چگونه می توان قدرتی سیاسی خارج از حزب خود به وجود آورد قدرتی که باعث گردد در میان سایرین درخشان بود و حرف اول را زد. حزب پ د اس آلمان تاثیر به سزائی از این حزب گرفت.
چیزی که این دو حزب را به یک دیگر وصل می کند آمادگی این هر دو حزب برای قرار گرفتن در کنار جنبشی فعال است که در سال های 90 در تمامی اروپا به راه افتاد. جنبشی که زمانی فعال شد که بازار های مالی شروع نمودند موجودیت انسانها را مورد هدف قرار دهند. آنزمان پ د اس آلمان تنها کسی بود که در مقابل سیاست خشونت باری مبارزه نمود که هلموت کل صدراعظم آنزمان آلمان در شرق آلمان براه انداخت. در این فاصله پ د اس آلمان رفرم های سختی را پشت سر نهاد. همچنین پ ار س ایتالیا هم روندی چنین دشوار را سپری نمود. خواست فایوستو برتینوتی رهبر سیاسی حزب همکاری حزبش با اتحادیه های رادیکال و جنبش های اجتماعی بود که در سال های 90 به خیابان های ایتالیا سرازیر شدند. درست برعکس در فرانسه زمانی که سازمان های پایه ای اتحادیه های کارگری به همراه اتحادیه بی خانمان ها و بیکاران متحدا بر علیه سیاست آلین جوپه اعتراض نمودند درست در آن زمان حزب کمونیست فرانسه خارج از این فعالیت ها مشغول ائتلاف با سوسیالیست ها بود.
تغییر جهت حزب کمونیست فرانسه زمانی رویت نمود که این حزب در آکسیونهای بر علیه قانون اساسی پارلمان اروپا فعال گشت. نهاد های سیاسی فرانسه سمت سوئی در جهت تقویت دستگاه سیاسی فرانسه را دارند. انتخابات بعدی فرانسه در سال 2007 انجام خواهد پذیرفت. از هم اکنون یعنی دوسال قبل از انتخابات چشم انداز یک ائتلاف چپ در فرانسه ضعیف است. زیرا که تمامی احزاب مجبورند کاندیدا های خود را معرفی نمایند. از سوی دیگر در فرانسه چپ ها بشدت بر روی مسئله مسلمانان فرانسه با هم اختلاف دارند. به این صورت که تا چه حد مسلمانان که در واقع 10% جمعیت فرانسه را تشکیل می دهند از حقوق شهروندی برخوردار شوند. بخشی از حزب اعتقاد دارد که فرانسه یک جمهوری سکولار است و مسلمانان باید از حقوق مذهبی چون مثلا حضور با حجاب و روسری در مدارس خود داری کنند. این مسئله خود باعث شده که جنبش های مهم اجتماعی در فرانسه با حزب بیگانه باشند. زیرا که به اعتقاد آنها مسئله بر سر حقوق بشر و تمایلات راسیستی است.

اگر دو حزب معروف و سنتی پ د اس آلمان و پ ار س ایتالیا موفق شوند با گذشته ها مرزبندی کنند و درون جامعه اروپا جا باز نمایند مطمئنا این خود قدمی مهم در خیزش مجدد چپ ها در اروپا خواهد بود. تنها این سئوال باقی می ماند که آیا ساختار سیاسی این احزاب می تواند خود را با این اوضاع و احوال و این وظایف پیش روی وقف دهد یا نه مطمئنا در آینده شاهد خواهیم بود.

توضیح مترجم: هیلری واینوریت روزنامه ( رد پپر ) ورق سرخ را بیرون می دهد و رئیس بخش تحقیقات ( نیو پولیتیک پرویکت ) در استیتوی چند ملیتی:
می باشد. Hilary@redpepper.org.uk
برای اطلاع بیشتر به سایت های زیر مراجعه نمائید.

www.european-left.org وwww.european-left.org/about/memberparties
The Guardian / 10.09.2005