بنابه اين گزارش؛ مردى به شعبه ۲۴۰ دادگاه خانواده تهران رفت و با شكايت عجيبى خواستار خانه نشين شدن همسرش شد.اين مرد گفت: «از آذر ماه سال ۷۸ من و همسرم با هم ازدواج كرديم و داراى يك پسر ۵ ساله هستيم .از دو سال پيش او بنا به انگيزه نامعلومى خانه ام را ترك كرد و به نزد پدر و مادرش رفت و اين در حالى بود كه من خانه اى مستقل داشتم و مى خواستم با او زندگى كنم.»وى افزود: «همسرم وقتى از نزدم رفت در يك شركت خصوصى مشغول به كار شد و اين اقدام او بدون اجازه من بود و مى خواهم او ديگر كار نكند و ممنوع الاشتغال شود.»

به درخواست قاضى پرونده، همسر اين مرد به دادگاه احضار شد و زمانى كه شنيد اصرار بر اين است او سر كار نرود با حيرت گفت: «همسرم در آغاز زندگى با پنهان كردن اصل مدرك تحصيلى اش و فريبكارى هايى كه كرد باعث شد من در زندگى با او احساس راحتى نكنم، اخلاق بدى داشت تا جايى كه باوجود داشتن پسر بچه اى از دوسال پيش خانه او را ترك كردم و به دليل عدم امكان سازش به خانه پدرى رفتم.»اين زن افزود: من نيازدارم تا به سركارم در يك شركت خصوصى بروم و اين درخواست همسرم را غير قانونى مى دانم.

< حكم دادگاه
رئيس شعبه ۲۴۰ دادگاه خانواده تهران پس از بررسى هاى قضايى حكم داد كه اين زن ممنوع الاشتغال شده و خانه نشين شود.در اين حكم آمده است: «با توجه به اينكه در سند ازدواج شغل زن جوان خانه دار اعلام شده است و وى در دفاعيات خود ادعا كرده كه از دو سال پيش جدا از شوهرش زندگى مى كند و راضى به ادامه زندگى با وى نيست و در يك شركت خصوصى مشغول به كار شده است و اين اقدام بدون اجازه شوهرش بوده است پس شوهر وى مى تواند او را از خروج از منزل منع كند مگر اينكه در ضمن عقد ازدواج شرط عدم منع كرده باشد و با توجه به اينكه چنين شرطى نبوده است دادگاه حكم به منع اشتغال زن جوان صادر مى كند.بنابه گزارش خبرنگار ما، زن جوان با اعتراض به اين حكم از اينكه بخاطر عدم تمايل همسرش اجازه خروج از خانه را ندارد ابراز تعجب كرد و خواستار بررسى تخصصى از سوى قضات دادگاه تجديد نظر استان تهران شد.

منبع: روزنامه ایران ۱۶ مرداد ۱۳۸۴