شلوغ شدن مراسم ربطی به برگزار کنندگان نشست زنان نداشته و ما نه شعاردهندگان سیاسی را می شناسیم و نه از هدف آنها مطلعیم.
فریبا داوودی مهاجر دقایقی پس از پایان نشست یک ساعته زنان معترض، در مقابل دانشگاه تهران با اعلام این مطلب به خبرنگار "زنان ایران" می گوید: « در ابتدای نشست وقتی روی زمین با پلاکاردهایی که به دست داشتیم نشستیم، نیروی انتظامی سعی در متفرق کردن ما و زنانی داشت که قصد پیوستن به این نشست آرام را داشتند. و برای این منظور گاهی متوسل به خشونت هم می شد. عده ای از ما کتک خوردیم و پلاکاردهایمان را گرفتند. اما ما بلند نشدیم.و زنان دیگر هم به هر صورتی که بود خود را به ما رساندند. طوری که بعد از شعر خوانی خانم بهبهانی جمعیت ما به حدود 700 نفر رسید. »

داوودی مهاجر در مورد جوی که بر این نشست حاکم بود می گوید: « ما نه شعار سیاسی دادیم و نه به این قصد رفته بودیم و به همین خاطر وقتی دیدیم خارج از جمعیت ما و در سوی دیگر خیابان عده ای از آقایان با شعارهای سیاسی قصد پیوستن به ما را دارند، خانم عباسقلی زاده پشت بلند گو به صراحت گفت که آقایان سیاسی به اندازه کافی تریبون برای حرف زدن دارند، ما زنانیم که تریبونی برای رساندن صدایمان به گوش مردم نداریم و به این نشستها متوصل می شویم.»
حقوق زنان قومیتها در قانون اساسی از دیگر بحثهایی بود که دراین نشست معترضانه و در سخنرانی رویا طلوعی فمینیست کرد ایرانی بیان و با شعارهایی از زبان زنان کرد حاضر در جمعیت همراه شد.

داوودی همچنین می گوید: « از وسطهای مراسم برخورد پلیس نرمتر شد. جنبه مدنی و صنفی بودن خواسته های ما کاملا محرز بود. ولی آنها گرداگرد ما را با اتوبوس بسته بودند و سعی در کنترل جمعیتی داشتند که نه به جنبش زنان ربطی داشت و نه به این نشست اما از فرصت استفاده کرده و شعارهای سیاسی می داد. به همین دلیل ما راس ساعت 18 با خواندن قطعنامه این نشست توسط نوشین احمدی خراسانی به تجمع خود پایان دادیم.»

فعالان جنبش زنان پس از نشست امروز سعی در پراکندن جمعیت حاضر در میدان انقلاب کردند. گرچه در میان جمعیت خارج از این نشست، بودند کسانی که تلاش می کردند با دادن شعار، جمعیت را تشویق به ماندن و شعار دادن کنند. و همین گروه کسانی بودند که از میدان انقلاب به سمت امیرآباد شمالی به راه افتادند.
در خبر بعدی می توانید قطعنامه این مراسم را بخوانید.

زنان ایران
22/3/84