برای تماشای به خاکسپاری مردی که توانست بیش از 9 ملکه و پادشاه و 70 رییس دولت را در کنار هم جمع کند ، بسیار مشتاق بودم. برای پیدا کردن تصویری مناسب تر تند تند از این کانال به آن کانال می رفتم . اولش برای پیدا کردن و دیدن تصویری از رییس جمهور در این مراسم جهانی از این کانال به آن کانال می رفتم . می خواستم ببینم بالاخره به طور اتفاقی با بوش روبه رو می شود یا نه و بیش تر از آن می خواستم ببینم وقتی با رییس جمهور ایرانی الاصل اسراییل روبه رو شد با او حرف می زند یا نه ؛ اما چیزی که از این جست و جو نصیبم شد چیز دیگری بود ، چیزی که اصلا دنبالش نمی گشتم و خودش آمد.
من تقریبا شبکه های مهم خبری را با هم تماشا می کردم و در این تماشا کردن دیدم که حضور زنان در این مراسم بسیار کم رنگ است .تنها یک زن از بین چندین و چند مرد مجری مراسم به خواندن دعا پرداخت و خیلی ساده کمتر زنی به عنوان زنی که رییس دولتی باشد در مراسم حضور داشت . از آن 4 – 5 ملکه بگذریم . این اولین چیزی بود که پیدا کردم . بعد از خودم پرسیدم چرا؟ اولین جواب به دین بر می گشت و به سخت گیری کاتولیک ها ، اما این جواب خیلی زود رنگ باخت ، چون یکی از شبکه ها – گویا دوربین از دستش در رفت – گروهی از خواهران روحانی را نشان داد که تعدادشان هم کم نبود . تازه وقتی دوربین به میان مردم عادی هم می رفت ، تعداد زنان به نحو چشمگیری زیاد می شد ، اما دوربین ها اغلب آن جایی نبود که زنان هم بودند. دوربین ها کاتولیک نبودند و تلویزیون ها هم . اما باز هم زنان در دوربین آنان جای نمی گرفتند.
چرا دوربین ها فقط مردان را نشان می دادند؟ جواب خیلی روشن است . چون دوربین ها بیش تر دنبال شخصیت های سیاسی و مقام های جهانی بودند و در میان مقام ها زنان چندان زیاد نیستند. اغلب زنان در میان مهمانان ویژه مراسم ، آدم های درجه 2 بودند که با حضور همسرانشان معنا می شدند .اغلب زنان خودشان نبودند، یکی زن بوش بود یکی زن بشار اسد ، یکی زن یکی دیگر .
البته وقتی برنامه تشییع جنازه پاپ تمام شد زنان هم به تلویزیون ها بر گشتند ، اما خوب که دقت می کردم باز هم چندان فرقی نداشت . نقشی که اغلب آنان داشتند با دیگری معنا می شد واستقلالی نداشتند چه در فیلم ها و چه در شو ها . سوژه هایی بودند برای دیگران .
زنان ایران
22/1/84