آیا این یک حرکت دمکراتیک است که اینان صرف فعال و مشهور بودنشان سعی در اعمال رهبری در کل جنبش زنان نمایند ؟ آیا بیشتر فعا ل بودن بعضی از این دوستان برای شان امتیاز رهبری می آورد؟ پس حقوق دوستان دیگری که در مرکز فرهنگی مخالف این طرح بوده اند چه می شود؟ چه کسی صدای مخالفت آنها را خواهد رساند؟ آیا این برخورد عملا ایزوله کردن و طرد مخا لفین این طرح نبوده است؟ خود دوستان مدافع طرح رفراندم بهترازما آکاهند که جنبش زنان به هیچ وجه یک دست نیست و نظرات بسیار متفاوتی در درون تریبیون بعد از جریان گرد هم آیی 8 مارچ پارسال در پارک لاله بوده است .
ولی اگر بر فرض محال هم قبول کنیم که تمام فعالین مرکز فرهنگی هم با طرح پیوستن جنبش زنان به رفراندم موافقت کرده اند این دلیل بر آن نمی شود که آن ها این طرح را به تمام زنان جامعه تحمیل کنند.

چکیده دلائل این دوستان برای این که 8 مارچ امسال را تقدیم به جنبش رفراندم کرده اند این است که این برنامه اصلا تاریخا متعلق به جنبش زنان بوده وجنبش دانشجوئی آنرا از جنبش زنان الهام گرفته است . حالا چرا 8 مارچ امسا ل این طرح مهم و عمده شده ، به زعم آنان اینست که : دیگر بحران منطقه و ایران را فراگرفته و ما شا هد از بین رفتن تمام "دستاوردهای" جنبش زنان هستیم و عملا این بحران ، زنان را به عقب نشینی وادار کرده و اصلاح طلبان هم که ضعیف شده اند و مطمئنا بیشتر هم حذف خواهند شد پس بر خورد بین دو قطب نظامی ایران و آمریکا شدید شده و این مشکلات حمله آمریکا به ایران را حتمی میکند! حالا آنها زنان جامعه را مخاطب قرار می دهند که چکار باید بکنیم ؟ چگونه جلوی این جنگ را بگیریم؟ و بعد خود هم جواب می دهند که اگر بوسیله رفراندم جامعه را فعال کنیم می توانیم جلوی این اتفاقات بد را بگیریم زیرا آنها (رهبران جنبش فمینیستی) و همراهانشان وقتی حمایت مردم را داشته باشند می توانند با چانه زنی جایگاهی برای برنامه های خودشان دست و پا کنند و از حا لا هم به آنهائی که این مقاصد پلید را دارند اعلام می کنند که ما صلح طلب و متمدن هستیم!!

دوستان شما باید به این سوال جواب دهید که در بهترین حالت این برنامه حافظ منافع چه کسانی می تواند باشد؟ چه بحرانی بوده که مردم در این 26 سال با آن در گیر نبودند؟ اصلاح طلبان به زعم شما حالا ضعیف شده چه کار مثبتی را برای زنان ما یا بقیه اقشار جا معه وقتی "قوی" بودند کردند ؟ سا نسور، قتل های زنجیره ای ، بستن روزنامه ها ، قلع و قمع جنبشهای دانشجوئی ، به خون کشیدن مبارزات کارگران خاتون آباد ، آیا این ها در دوره این "اصلاح طلبان" اتفاق نیفتاده که حا لا شما ما را از ضعیف و حذف شدن آ نها دلواپس میکنید؟

آیا حالا قرار است مادران ، خواهران ، همسران و فرزندان انسانهایی که توسط سپاه پاسدارانی
که آقای سازگارا بنیان گذارآن بوده و وحشیانه ترین شکنجه ها را در زندانهای مخوف جمهوری
اسلامی متحمل شدند امروزهمراه شما میزبان این جلادان باشند؟ این چه سفره ننگینی است که
شما بر سر آن نشسته اید که میزبانا نش ازدم دستشان به خون خلق آغشته است؟

آیا قرار است مادران ، خواهران ، همسران و فرزندان انسانهایی که جان خود را در راه مبارزه با استبداد پهلوی فدا کردند ، کسانی که متحمل شکنجه های قرون وسطایی ساواک رژیم پهلوی شدند امروز از یاد ببرنند که این جانیان با بهترین فرزندان خلق چه کردند؟ آیا قرار است فرزندان گلسرخی ها، رضایی ها ، دانشیان ها ، احمدزاده ها ، مرضییه اسکویی ها ، مهرنوش ابراهیمی ها و هزاران مبارز راه آزادی دیگر از یاد ببرنند که چه جنایتی علیه بشریت صورت گرفت؟ مردم ما چه وجه مشترکی می توانند با سلطنت طلبان داشته باشند که شما امروزبا آنها بر سراین سفره رنگین نشسته اید؟

آیا قرار است کسانی که صادق ترین فرزندان خود را بوسیله جاسوسی اکثریت های خائنی چون فرخ نگهدارها از دست دادند از یاد ببرنند که شعار این همرزم کنونی شما - که آقای زرافشان از پشت دیوارهای زندان دستشان را می فشارند - در بحرانی ترین دوره مبارزات جامعه ما ، زمانی که رژیم صدای هر آزادی خواهی را در گلو خفه می کرد این بود که "سپاه را به سلاحها ی سنگین مجهز کنید" ؟

هیچ متوجه هستید که درعرصه ای قدم گذاشته اید که از ابتدا از بیخ و بن مستحق شکست است؟ وبا این شکست بخشی از جنبش زنان را هم نابود می کنید؟
واقعا این رفراندم حا فظ منافع چه کسانیست؟
حافظ منافع 300 کودکی که ماهانه بر اثر فقر خانواده در حرم امام رضا رها می شوند؟
یا 24هزار کودکان خیابانی که اکثر آنها به کارگاه های بیگاری اجاره داده می شوند؟
یا حا فظ منافع 250 زنی که در سال گذشته فقط در استان ایلام بر اثر فشار و فقر زندگی دست به خود سوزی زدند؟
یا حا فظ منافع کارگران جهان کوثر که ماه هاست حقوق خود را دریافت نکرده اند؟
یا کارگران نساجی پارس ایران ، یا حا فظ منافع 800 کارگر اعتصابی معدن زغال سنگ البرز غربی؟
یا حا فظ منافع10 میلیون جوان بیکار در ایران؟

دوستان باور کنید که من هم می ترسم و ازخیلی چیز ها می ترسم ، می ترسم از هدر دادن این همه انرژی انسانی ، می ترسم ازاین که این به اصطلاح راهکار شما فقط در خدمت به خریدن زمان برای ادامه عمر به پایان رسیده رژیم تمام شود . می ترسم چون می بینم که صحبت از جامعه ای می کنیم که در یک قطب اکثریت انسانهای آن با تمام وجود از دستگاه حاکمه جمهوری اسلامی خشم و نفرت دارند و خواهان سرنگونی آ نند و در قطب دیگر دولت ورشکسته ای را می بینم که بحرانی ترین دوران حکومتش را طی می کند و از خود می پرسم که چه عاملی باعث شده که این خشم توده ها مسیر انقلابی را طی نکرده و رژیم را از ریشه سرنگون نکند؟
و بزرگترین عاملی را که مابین این دو قطب می بینم همان به اصطلاح روشنفکری است که هر گاه این رژیم با بن بست سیاسی روبرو شده با علم کردن پرچم سفید جلوی خشم توده ها ایستاده و در واقع به سد انقلاب واقعی توده ها تبدیل شده است.

تنها راه رهایی زنان ما هم چون سایر اقشار تحت ستم جامعه حرکت و مبارزه در جهت سرنگونی سیستم سرمایه داری ارتجاعی جمهوری اسلامی است و این مبارزه را تنها با پیوستن با سایر مبارزات زحمتکشان جامعه میتوان به ثمر رساند. هیچ حرکت مبارزاتی تا زمانی که پیوند خود را با مبارزات کارگران بو جود نیاورده با شد پیروز نمی شود . جنبش زنان با ید به این باوربرسد که فقط با همبستگی با سایر اقشار زحمتکش جامعه است که می تواند به مطالبات خود برسد و در طول تاریخ ، طبقه کارگرهمیشه پرچم دارمبارزات اعتراضی سایر جنبش های مترقی و دمکراتیک بوده است.

به امید آنکه زنان مبارزما به جای شرکت در کمیته های تدوین قانون اساسی پیشنهاد شده ، با شرکت فعال خود در تما م عرصه های مبارزاتی همرزمان خود را در میان دیگر اقشار زحمتکش جامعه بیا بند و فریب سیاست بازانی را که در لباس میش ولی در نقش گرگ آماده فرصتی مناسب برای نابود کردن مبارزات انقلابی خلقهای ما هستند را نخورند.