مردم از ساعت 7 ببعد شروع به آمدن کردند. فرصتی دست داده بود تا افرادی که یکدیگر را شاید حتی سالها ندیده بودند, به دیدار یکدیگر نایل شوند. ناگفته ها را بگویند , خاطراتشان را بیاد آورند و از حال و وضع یکدیگر باخبر شوند.
در ابتدای برنامه یکی از افراد سازمانده این مراسم, به سه زبان به حضار خیر مقدم گفت که این امر بسیار مورد توجه قرار گرفت. چه بسا همین امر باعث شد که از همان اوان برنامه, مردمی که زبان اصلی شان آذری, کردی و فارسی بود, فوری متوجه شوند که ناسیونالیسم در این برنامه جایی ندارد. ما خود این مورد و در تایید این ادعا, از حاضرین بسیار شنیدیم.
در ادامه خوش آمدگویی, تاریخچه مختصری از اینکه اصولا روز جهانی زن چگونه شکل گرفته است و چه جنبشی را نمایندگی میکند, باز هم به سه زبان در اختیار حضار گذاشته شد.
سپس یکی از زنان عراقی در مورد وضعیت زنان عراق, بخصوص پس از اشغال عراق توسط نیروهای آمریکا و انگلیس و متحدانشان, سخن گفت. تلاش سازماندهندگان این مراسم و جشن این بود که حتی المقدور کمتر صحبت های رسمی ای که علی العموم در بیشتر برنامه ها شاهدش هستیم, صورت گیرد و با حفظ روح سیاسی حاکم بر برنامه, یک فضای راحت توام با صمیمیت و شاد نیز برای مردم فراهم آورده شود. ما بر این گمان هستیم که در رابطه با این تلفیق موفق بودیم. اظهار نظرهای مثبت میهمانان به هنگام ترک سالن در پایان برنامه, خود گواهی است بر این امر. بهرحال به نظر میرسید که همه راضی برنامه را ترک کردند. این رضایت برای ما برگزار کنندگان این برنامه, توشه ای است گرامی که به دوش میکشیم تا رهنمودی بشود برای برنامه های آینده مان.
دوستان عزیز, در همینجا میخواهیم از همه کسانی که در کنار ما بودند, از همه کسانی که جشن را از آن خود دانستند و به فراخوان ما پاسخ مثبت دادند, از طرف خود و دیگر سازماندهندگان جشن روز جهانی زن, در کمال صمیمیت تشکر کنیم. شما با آمدنتان صرفنظر از اینکه دلگرمی های بسیاری را در دل ما بوجود آوردید, ما را در تحلیل اینکه کجا ایستاده ایم و چقدر حمایت و ساپورت را میتوانیم انتظار داشته باشیم, یاری دادید. در واقع چندین امر دست بدست هم دادند تا شبی آفریده شود که همه در پایانش راضی باشند. این رضایت به هر دلیل و بهانه ای که باشد برای ما قابل احترام است. هنگامیکه در صدد برآمدیم این مراسم را فرا بخوانیم, راستش شاید نمیدانستیم تا چقدر با استقبال روبرو خواهیم شد. همه دوستان تلاش کردند تا خبر این فراخوان را بگوش همگان برسانند. در این راستا, رسانه های کامیونیتی ایرانی نقش بسزایی داشتند. همینجا اجازه بدهید که از روزنامه شهروند ونکوور, روزنامه پیوند, رادیو صدای زن و رادیو پژواک , که در انعکاس اطلاعیه فراخوان جشن روز جهانی زن کوشا بوده اند, تشکر کنیم. مردم نه فقط از طریق روابطمان و یا راوبطشان از برنامه ما برای روز جهانی زن باخبر شده بودند, بلکه بسیاری نیز با شنیدن اطلاعیه فراخوان ما از این رادیو ها و یا با خواندن آن در این روزنامه ها ویا سایت ها به برنامه ما آمدند و این نشان میدهد که رسانه های ما تا چه حد میتوانند در گرد آوردن مردم در یک شب, به هر مناسبتی که باشد, موثر باشند. از سوی دیگر, همکاری دی جی فریبرز با گردانندگان برنامه, که در بوجود آوردن فضای شاد در این مراسم, نقش بسزایی داشت, شایان قدردانی است. و همچنین با سپاس از سایت های اینترنتی که اطلاعیه و پوستر ما را چاپ کردند. به بهرحال دست همه شان درد نکند.
دوستان عزیز, حضور گسترده شما در این برنامه اما نشاندهنده مسایل دیگری نیز بود. بد نیست در این مورد یک مقداری با هم صحبت داشته باشیم.
شما میدانستید که دارید به مراسمی میروید که فراخوان دهندگانش را افرادی تشکیل میدهند که به وضعیت موجود زنان در ایران و سرتاسر جهان معترض هستند. و نه تنها این, با هر آنچه که به بدتر شدن این وضعیت دامن میزند, مخالف هستند. از جمله اینکه هنگامیکه دولت کانادا راه را برای دخالت مذهب در زندگی مردم و بخصوص زنان و کودکان باز کرد, شما صدای اعتراض ما را شنیدید. خبر استقرار دادگاههای داوری اسلامی در کانادا, جمعی از ما را گرد هم آورد. به این امر اذعان داشتیم که نمیشود در مقابل چنین تهاجمی سکوت کرد. نمیشود زنانی را که در خانواده های باصطلاح "اسلامی", "یهودی", "مسیحی" و غیره زندگی میکنند به حال خود و تنها گذاشت و بخصوص اینکه, کامیونیتی ایرانی که از یک حکومت بغایت مذهبی فرار کرده است, نباید به استقرار قوانین مذهبی در یک کشور سکولار تن دهد. باید معترض بود. جمع ما تا آنجاییکه در توانش بود, برای این اعتراض برنامه ریزی کرد. تلاش نمودیم که با برگزاری جلسات سخنرانی, سمینار, کارگاههای آموزشی و مصاحبه های رادیویی و تلویزیونی در سطح شهر و یا حتی مصاحبه با رادیو های دست اندرکار مسایل زنان در خارج از کانادا, آن دسته از عزیزانی که بدلیل گرفتاری و یا مشغله های زندگیشان, این خبرها کمتر بگوششان میرسد را از آنچه که در کانادا در حال وقوع است باخبر کنیم. با شرکت در برنامه ها, نشست ها و سمینارهای سازمان های زنان در ونکوور, از تجربیاتمان, از بلاهایی که یک حکومت مذهبی بر سر مردم و بخصوص زنان میآورد, سخن گفتیم. خطری را که بیخ گوشمان است با همه در میان گذاشتیم و اینکه چگونه کانادا به عقب خواهد رفت و چگونه دستاوردهای جنبش زنان در کانادا به هدر خواهد رفت. جمع ما در همان اولین قدم خود با پشتیبانی بسیاری از شما روبرو شد. شما حتی از کمک مالی به ما دریغ نکردید. هزینه هایی را که جلسات و برنامه های ما, و سرانجام مراسم اخیر برای ما داشت را از جیب های خودتان پرداختید. ما این حمایت ها را ارج میگذاریم.
دوستان عزیز, شما میدانستید به مراسم و جشنی میروید که در آن ناسیونالیسم مجبور به عقب نشینی است. مردمی صرفنظر از ملیتشان به گرد هم آمده بودند تا روز جهانی زن را گرامی بدارند.
شما به اجتماعی آمدید که گردانندگانش نه تنها مذهبی نیستند, بلکه با تمام قوا در مقابل دخالت مذهب در زندگی مردم می ایستند. جدایی دین و دولت یکی از مطالبات اصلی "مخالفین استقرار دادگاههای حکمیت اسلامی" است و شما اگر چه از کشوری میآیید که دین در آن حکمرانی میکند, و حکمرانانش شادی مردم را بر نمیتابند و بخصوص برای زنان هیچگونه لذتی از زندگی قایل نمیشوند, اما نشان دادید که برخلاف آن, میخواهید به مراسمی بیایید که سراپایش شادی است و سرور, مملو از لذت در کنار هم بودن است, زن و مرد نه تنها از یکدیگر جدا نمی نشینند, بلکه دوش بدوش هم و در زیر یک سقف, رقص و پایکوبی میکنند و کسی بخودش این اجازه را نمیدهد که زنی را به جای خود بنشاند و بگوید حق شادی کردن را نداری. بخصوص شما زنانی که به این مراسم آمدید, فاصله خود را با چنین تفکراتی و هر تفکری که بخواهد به جدایی مردان و زنان از هم دامن بزند, به ثبوت رساندید و اینکه شادی و لذت بردن را حق خود میدانید.
از سوی دیگر, فراخوان ما حاوی نه تنها خبر یک جشن بود, بلکه از روزی سخن میگفت که در آن زنان سرتاسر دنیا به بیرون میآیند و به وضعیت نابرابر و تبعیض آمیز موجود در جهان مشترکا و بصورت سرتاسری معترض میشوند.
حضور شما در این مراسم نشان داد که شما, صرفنظر از اینکه چقدر برایش تلاش کنید و یا امکانات و شرایط زندگیتان به شما اجازه این تلاش را بدهد, خواهان برابری زنان هستید و صد البته کسانی که در این راه قدم برمیدارند , از حمایت شما برخوردارند.
دوستان عزیز, روز جهانی زن, فقط یک روز برای خود نیست. سمبل یک جنبش, نمودی از یک جنبش کارگری است. جنبشی که استخوانبندی اصلی آن را زنان کارگز تشکیل میداد, پشتوانه عظیم این روز است. این روز از سویی , یادآور رنج و دردی است که زنان کارگر و زحمتکش دنیا با آن روبرو هستند, و از سوی دیگر سمبل اعتصابات و اعتراضات زنان کارگری است که برای نان و صلح , برای یک دنیای آزاد و برابر به خیابانها ریختند. بعلاوه, این روز نشان از ارج به دستاوردهایی دارد که نتیجه تلاش جنبش زنان است. این روز را زنان سوسیالیست دنیا به همت کلارا ستکین, زن سوسیالیست آلمانی, برای اولین بار روز جهانی زن خواندند. شما میدانستید به مراسمی میآیید که به یاد یک روز معمولی برگزار نمیشود و این روز, نه تنها پشتوانه کارگری , بلکه پشتوانه سوسیالیستی ای دارد که زنان کارگر, بخش عظیمی از آن را تشکیل میدهند. حضور شما در این مراسم بیانگر این بود که به این جنبش ارج میگذارید و بخشا خود را متعلق به آن میدانید و مطالباتی که زنان دنیا سالهاست برای تحقق آن تلاش میکنند, مورد حمایت شماست.
دوستان عزیز, ما به مثابه "مخالفین استقرار دادگاههای حکمیت اسلامی" شما را در کنار خود می بینیم. مراسم روز جهانی زن به همت همه شما به خوبی برگزار شد, یکدیگر را در این برنامه و یا برنامه های پیشین خود یافتیم. امید این داریم که یکدیگر را گم نکنیم. امید این داریم که همچنان از حمایت های شما برخوردار باشیم. انتظار این را داریم که قلم به دست بگیرید و انتقادات و پیشنهاداتتان را در مورد برنامه هایمان بنویسید. ما اگرچه اسم "مخالفین استقرار دادگاههای حکمیت اسلامی" را بنا به شرایطی که گرد هم آمدیم, برای خود برگزیدیم, اما این اسم هنوز ما را آنگونه که میخواهیم تعریف نمیکند. ما با بیش از استقرار دادگاههای حکمیت اسلامی مخالفت داریم. ما مخالف و ضد هر آنچه هستیم که خشونت بر زنان را تحمیل میکند. ما بر علیه همه تبعیض ها و اجحافات دنیای نابرابر هستیم. ما بر علیه استثمار انسانها هستیم. ما برعلیه سیستمی هستیم که زمینه های این استثمار را فراهم میسازد. ما صدای اعتراض زنان دنیا و بخصوص زنان ایران هستیم که آپارتاید جنسی هیچگونه حقی را برای وی قایل نیست. این صدا زمانی محکمتر خواهد شد که با صدای شما در بیامیزد. تعریف از ما و حرکت ما زمانی متکامل تر خواهد شد که شما عزیزان را در جمعهای خود داشته باشیم. ما که ابدالدهر نمیتوانیم در هیبت فقط "مخالفین" ظاهر شویم, هیبتی که شرایط کنونی و موضوع "دادگاههای اسلامی در کانادا" برایمان بوجود آورد. برای باز تعریف اهداف و برنامه هایمان, به همه شما نیاز داریم. گستردگی اعتراضات زنان , پیشبرد اهداف جنبش رهایی زنان و متحقق ساختن آن, در گرو این است که در کنار هم و نقشه مند گام برداریم. ما چون رودی هستیم که باید به یکدیگر بپیوندیم. دست یکدیگر را بگیریم و دستاوردهای 8 مارس و جنبش زنان دنیا را پاس بداریم. شما میتوانید با ای میل زیر با ما در تماس باشید. همانگونه که گفتیم همه تن گوش و چشم هستیم تا با پیشنهادات, انتقادات, ذکر نقاط ضعف و قوت تلاشمان و اعلام آمادگی برای همکاریهای بیشتر, گامهای بعدی را با کمک یگدیگر بهتر برداریم. شاد و پیروز باشید.
" مخالفین استقرار دادگاههای حکمیت اسلامی - ونکوور"
8 مارس 2005
iranianwomen2005@hotmail.com