گفته بودم كه حركت جهاني زنان شبكه‌يي متشكل از 5500 گروه از بيش از 163 كشور و ناحيه است كه هدف اصلي آن مبارزه با فقر و خشونت عليه زنان ‌است.
برنامة اين شبكه براي سال 2005 نوعي راهپيمايي امدادي (اين اصطلاح را از ورزش دو و ميداني قرض گرفته‌ام!) براي معرفي و تبليغ منشور حقوق بشر زنان است. قرار بر اين بوده كه در 8 مارس (برابر 18 اسفند) ــ يعني روز جهاني زن ــ راهپيمايي را زنان برزيلي از شهر سائوپولو آغاز ‌كنند در حالي كه زناني از شهر كِبِك كانادا (جايي كه اين حركت نطفه بست), و نمايندگان زنان كامرون, كنگو و بوركينافاسو آنان را همراهي مي‌كنند و به تبليغ و آموزش فرازهاي منشور حقوق بشر زنان و گفت‌وگو با مردم دربارة آن مي‌پردازند.. اين برنامه نزديك به شش ماه ادامه مي‌يابد و منشور از كشوري به كشور ديگر در سراسر جهان سفر مي‌كند. پايان راهپيمايي 17 اكتبر(برابر با 25 مهر) ــ يعني روز جهاني مبارزه با فقر ــ در بوركينافاسو است كه فقيرترين كشور جهان است و شكل‌هاي گوناگون خشونت عليه زنان در آن جا جريان دارد و زنان علاوه بر تجاوز و خشونت خانگي از ختنه و ازدواج‌هاي اجباري يا زودرس در عذاب‌‌اند.

ضمناً قرار بر اين است كه در اين مدت چهل‌تكه‌يي نيز به منزلة نماد همبستگي زنان فراهم شود كه ارزش‌هاي منشور در قطعات آن به تصوير كشيده شده‌است. اين چهل‌تكه به مرور و در طول مدتي كه منشور از كشوري به كشور ديگر سفر مي‌كند از دوختن پارچه‌هايي كه گروه‌هاي مختلف زنان تهيه كرده‌اند به وجود مي‌آيد. از ظهر روز 17 اكتبر (به وقت محلي بوركينافاسو) زنان در سراسر جهان به مدت يك شبانه‌روز برنامه‌هايي براي نمايش همبستگي فمينيستي تدارك مي‌بينند.

من گزارش كوتاهي از اخبار اين حركت را تا امروز كه 23 مارس است برايتان فراهم كرده‌ام, اما خودتان هم مي‌توانيد اخبار را همراه با عكس‌هاي شوق‌انگيز مراسم شخصاً‌ از طريق آدرس www.marchemondiale.orghttp:// يا جست‌وجو در اينترنت با كليدواژة world march of women دريافت كنيد.
مارس8 مارس 2005: چهل هزار زن در سائوپولوي برزيل روز جهاني زن را جشن گرفتند و منشور حقوق بشر زنان را براي راهپيمايي امدادي آن به حركت درآوردند.
در شهر سائوپولو هزاران زن به خيابان‌ها آمدند و خواست خود را براي خلق جهاني سرشار از آزادي, برابري, همبستگي, عدالت و صلح فرياد زدند. و همراه با زناني كه از مناطق ديگر به‌ آنان پيوسته بودند نخستين قطعة چهل‌تكة همبستگي جهاني زنان را به وجود آوردند. در اين تظاهرات خواست‌هاي ويژة زنان برزيلي (به‌ويژه حق دسترسي به سقط‌جنين در شرايط ايمن) نيز مطرح شد.

 13 مارس 2005: نزديك به سه هزار نفر عبور منشور حقوق بشر زنان را از پورتو خاوير (ريوگرانده) در برزيل جشن گرفتند. اين زنان از روستاهاي دور و نزديك برزيل, و از آرژانتين و پاراگوئه گرد هم آمده‌بودند تا اعلام كنند كه قصد دارند دنياي ديگري را كه در منشور تصوير شده‌است به وجود آورند. سپس منشور به زنان آرژانتيني تحويل داده شد.
در عصر اين روز زنان از سراسر بوئنوس‌آيرس در ميدان مركزي شهر گرد آمدند تا به منشور كه قرائت مي‌شد گوش فرادهند. قرائت منشور با شعرخواني و موسيقي و نمايش همراه بود. در پايان مراسم منشور سفر خود را به سوي مركز كشور و سپس مرز بوليوي ادامه داد.

 15 مارس 2005: آنتونيا تولابا, مادر هفت فرزند, منشور را در سالتا دريافت كرد تا به لاكوئيلاكا ببرد. فعالان جنبش‌هاي اجتماعيِ هر دو كشور هنگام رسيدن او به مرز بوليوي از او استقبال كردند. سپس او روي پل مرزي آرژانتين و بوليوي منشور را به زنان بوليويايي تحويل داد.

شايد خالي از لطف نباشد اگر در ايران نيز گروه‌هايي كه منشور حقوق بشر زنان را براي خلق دنيايي عاري از فقر و خشونت عليه زنان مي‌پسندند, براي مشاركت در تهيه يك چهل‌تكة همبستگي زنان ايراني, تصويري از دنياي رويايي خود يا اصلي‌ترين خواستة خود را روي يك قطعه پارچة (ترجيحاً چهارگوش) نقش بزنند. به اين ترتيب دست‌كم مي‌توانيم آرزوهاي خود را براي چنين جهاني به بيان درآوريم و با پيوند زدن نيروهاي خود به يكديگر در راه تحقق آن‌ها گام برداريم. مگر نه اين كه بسياري از واقعيت‌هاي امروز ــ تلخ يا شيرين ــ روياها و آرزوهاي ديروز بوده‌اند؟

fdc_najm@yahoo.com

تريبون فمينيستي ايران