Iranian women's Network Association (SHABAKEH)

آزار اذیت یا تجاوز به عنف / طلعت تقی نیا

صفحه حوادث روزنامه ها یکی ازپر طرفدارترین وازجالب ترین صفحات است .این باوردرست نیست که برای سرگرمی ویا اتفاق های هیجان انگیزخوانده می شود. در واقع این صفحات تا حدودی وضعیت اجتماعی و امنیتی ونا امنی های موجود را که روز به روز هم بیشتر می شود را نشان می دهد

به ویژه خانواده های که دختران و پسران جوان دارند با حساسیت وعلاقمندی این حوادث را دنبال می کنند تاخطراتی که درسر راه آنان قرار می گیرد بشناسند وبتوانند باآن مقابله ویا پیشگیری کنند. بنا براین خیلی طبیعی و منطقی است که هر چه بیشتر در باره آمار حوادث و هم چنین اصالت و چگونگی آن کسب اطلاعات کنند .

بحث حقوق کودک و اخبارکودک آ زاری در مراکز مختلف ودر رسانه ها و در میان مردم ، نمونه کوچک موفقی است که منجر به وضع قوانین ومقرراتی در جهت حمایت از کودکان آسیب دیده گردید .وبحث حقوق کودک تا حدودی در میان مردم مطرح شد.

ساده اندیشان می پندارند ،اخبارحوادث وبزهکاری که در جامعه اتفاق می افتد اگربه طورکامل حقیقی و با آمارواقعی در روزنامه هانوشته شود و مردم را بی خبر ازاتفاق های که در جامعه رخ می دهد بگذارند ! آمارحوادث کاهش یافته واین گونه وانمود می شود هیچ حادثه ای درجامعه رخ نمی دهد،در حالی که مردم خود شاهد و درگیر این اتفاق ها هستند.

در روزنامه ها عبارت آزارواذیت جای تجاوزراگرفته است . دردنیاما تنها نیستیم که مجرم داریم در همه جاجرائم مجرمین را با شرح کامل جزئیات دررسانه هامنتشر می شود .چرا که ملاحظات بالا را ندارند هدف اطلاع رسانی به مردم است . این پرده پوشی های غیر منطقی نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه مشکلات دیگری را هم به وجود می آورد . این روزها همه می دانند آزار واذیت یعنی تجاوز به عنف حال اگر کسی زنی را در خیابان اذیت کند، اگر این آزار عنوان شود، روشن نیست که این زن مورد آزار اذیت از جنس تجاوز است یا آزار اذیت به معنی واقعی واژه !

شناخته شدن مقتول هیچ ایرادی ندارد اما مجرم باید نا شناس بماند.در بعضی مواقع قاتلان پس از دستگیری حتی پس از ثابت شدن جرمشان ، با چشم بند واز پشت نشان داده می شوند . در وزارت خانه ها یا ادارا ت اگردزدی یا رشوه و سوء استفاده های مالی، کارهای خلاف صورت بگیرد ، باید پنهان بماند ! آیا آبرو داری برای مجرمان می شود یا اینکه می خواهند قضیه کامل افشاء نشود چون معلوم نیست که ازکجاهاسر در می آورد. مشکل کارهمین ظاهر سازی ها وماست مالی هاست . به این بهانه که باعث تشویش اذهان عمومی می شود.

روزنامه ها به جای اینکه درست نوشتن ودرست خواندن را به مردم یاد بدهندو مردم را به خطراتی که در دورسر آنها و خانواده شان وهمشهرِی هایشان می چرخد، حساس وآگاه کنند تا شاید زمینه بروز حوادث با مشارکت مردم کاهش یابد ، باکلی گوئی هاو نوشته های گنگ و گزارش ناقص با ملاحظات معمول، حوداث نامفهوم ! بازی با کلمات را برای خواننده تداعی می کنند . گاهی گزارش ها آنقدر ناقص وگنگ است که درک کامل خبرمشکل می شود. بدیهی است گزارش درست اخبار حوادث موجب بر انگیختگی افکار عمومی واز طرف دیگر جوابگویی مسئولان را می طلبد .مردم باید بدا نند در جامعه ای که زندگی، کاروتحصیل می کنند.چه می گذرد. هم چنین دستگاه های مسئول چگونه وظایف خودرا در مورد تامین امنیت وسلامت جامعه انجام می دهند.
چه خوب می شد که رسانه های جمعی وارتباطی ومردم با مقوله خلاف کاری وبزهکاری از در آشتی وارد شوند وبه آنها به چشم بیماران ومعلولین اجتماع بنگرند وبیشتر بر گفتار وکردارهای پیشگیرانه بپردازند. حتی فیلم سازان می توانند در زمینه اطلاع رسانی فیلم بسازند تا سطح آگاهی مردم راارتقاء بخشند.
در حال حاضر ما بیش ازپیش به بیان واقعیتهای موجود و فرهنگ سازی عمومی نیازمندیم.
در جوامعی که اخباردرست به مردم داده نمی شود شایعه ها بازار پر رونقی دارند ومردم نگران، هیچ چیزی را باور نمی کنندحتی اگرزمانی واقعیت هم به آنها گفته شود.
تنها افراد فقیر ویا بی سواد نیستند که در بزهکاری نقش دارند بلکه شرایط اجتماعی نا مناسب زمینه ساز بزهکاری درافراد مستعد ونابه سامان است و برعکس شرایط مناسب روانی اجتماعی است که باعث کاهش بزهکاری در جامعه می شودچگونه می شود با خواندن حوادث ویا دیدن فیلم قاتل ویا دزد و کودک آزار وو..... شد مگر!کسانی که مشکل روانی ویا اجتماعی ویا خانوادگی دارند وقادر نباشند واقعیت را از تخیل وداستان ورویا جدا کنند و یا کودک ونوجوان باشند.
تازمانی که هنوزهیچ آموزشی در خصوص مهارتهای زندگی به شکل یک طرح قابل اجرا وقانونی در واحدهای درسی از ابتدایی تا دانشگاه نیامو خته ایم به راحتی به بیراهه می رویم .حال مردم را چه کسی به روشنائی ودرمان می رساند !
هفته نامه های هستند که فقط گزارش های جنجالی از ورزشکاران روز و هنرپیشه ها و حوداث بزهکاری منتشرمی کنند با شاخ وبرگ فراوان وبزرگ کردن تیتر، اما در متن نه خبر کامل است ونه تحلیل درست از خبر این دسته تکلیف ومسئولیت خود را روشن کرده اند. اما دسته دیگر که ادعا ی روشنگری وبرای خود رسالت خبری دارند تا شایدخواننده بتواند ازدل این حرکت های انجام شده راهکارهایی در جهت پیشگیری واصلاح پیداکند.دستگیری ، تنبیه ومجازات تنها چاره ساز نیست ،این مهم اصلاح ریشه ای می طلبد واینجاست که اخبار حوادث روزنامه ها نه فقط سودمند بلکه یک ضرورت است .
تریبون فمینیستی ایران