خوب درسته! به نونوا که می‌خواست موقع دعوا با سنگ ترازو بزنه تو کله‌ت گفتی نه... به قصاب که می‌خواست زبونم لال با ساطور قصابی سرتو ازبدنت جدا کنه گفتی نه... اما دیگه به آقا موشه چرا بله رو گفتی؟ گیرم اولش گفت با دُم نرم و نازکش می‌زندت. تو چرا باور کردی؟ همین دم نرم و نازکش بعد از یه مدت تبدیل می‌شه به یه شلاق... زدن زدنه، وسیله اینجا مهم نیست. مهم نفس کاره...
اصلا می‌دونی چرا قصه‌تو انداختن رو زبونا؟ خواستن زن باورش بشه مرد موقع دعوا باید خشونت به خرج بده.
ولی من به مناسبت 8 مارس این توطئه رو افشا می‌کنم. این قصه یه قصه‌ی ترویج کننده‌ی خشونت علیه جنس زنه:) آهای ملت گول نخورید.
من اگه به روزی دختری داشته باشم این قصه رو اینجوری براش می‌گم؟
خاله سوسکه می‌گه: اگه من زنت بشم، یار و همدمت بشم. حتی اگه دعوامون بشه، غلط می‌کنی دست روم بلند کنی.. به دادگاه خانواده شکایت می‌کنم. پدرتو درمیارم.
یا می‌گم: اگه دعوامون بشه بیا با هم گفتمان داشته باشیم، کتک زدن کار آدم بداست!( وزن و قافیه‌ش بهم می‌خوره؟ خوب بخوره! گور پدر قافیه!)
شما این داستان رو چه‌جوری تعریف می‌کنید؟
-اگه دعوامون بشه می‌زنم با تکواندو و جودو و کاراته خوردو خاکشیرت می‌کنم؟:))))

دوستان٬ شعار دادن در مورد ۸ مارس چیزیو حل نمی‌کنه. هر کدوم از ما یکی از این توطئه‌های مخوف رو که به دست خودمون و به وسیله‌ی قصه‌‌ی مادربزرگامون در خون و رگ و ریشه‌مان رفته٬ افشا کنیم قضیه‌حله به جان شما:) یه چیزی عین طرح پشیز:)

برگرفته از وبلاگ "زيتون"