در روزهای اخیر عمده رسانه های داخلی در ایران محور خبرها و تحلیل های خود را به نامه ی سید علی خامنه ای ، رهبر جمهوری اسلامی ایران اختصاص داده اند . وی در این نامه خطاب به امت اسلامی درباره آنچه جنایت آمریکا در عراق نامیده در جایگاه رهبر یک کشور اسلامی ! اعتراض خود را بیان کرده است.
همین چند شب پیش که مجبور بودم از سر بیکاری برنامه های تلویزیون ایران را نگاه کنم برنامه ای از شبکه دوم سیما من را میخکوب کرد. موضوع آن مربوط به اولین بمباران شیمیایی ایران در زمان جنگ عراق بود.
نه ، اشتباه نکنید منظورم فاجعه انسانی حلبچه نیست. گویا پیش از آنکه رژیم عراق با حمایت سایر کشورها اقدام به بمباران حلبچه نماید ، در طرحی آزمایشی شهر سردشت را تحت حمله شیمیایی گاز خردل قرار داد . این شاید تنها مورد استفاده از سلاح شیمیایی گاز خردل پس از جنگ جهانی دوم باشد. آنچه گزارش گران به تصو یر کشانده بودند نمونه ای از مظلومیت مردم شررق ایران بود که هنوز علیرغم گذشت 15 سال با بسیاری مشکلات دست و پنجه نرم می کنند.
نمی دانم آقای رهبر جمهور اسلامی که این همه از روحیه ی رئوف خود در نامه نگاری به ملل اسلامی خرج کرده است آن برنامه را دید. آیا می داند که آنها پس از گذشت 15 سال هنوز با فلاکت زندگی می کنند و این در حالی است که تخم و ترکه ی برخی آقایان دنیا را محو ولخرجی هایشان کرده اند؟
وی در این نامه نسیت به قتل عام مردم عراق اعتراض کرده و از سوی بیان کرده است «کسانی که لغو اعدام برای جنایتکاران از افتخاراتشان است چگونه حاضرند اعدام های دستجمعی بی گناهان را با خونسردی تماشا کنند....»
آیا آقای خامنه ای فراموش کرده اند که با مافیای حکومت و در سال پایان ریاست جمهوری اش در یک روز بسیاری از شهروندان ایرانی را تنها به این دلیل که مخالف نظام جمهوری اسلامی بوده اند در یک روز به قتل رسانده اند.
خوشحالم که هیچ کدام از بلاد اسلامی بر ای این دلسوزی های حضرت آیت الله پپسی باز نمی کند . لابد حضرت آقا منظورش از بلاد اسلامی مالزی ، سنگاپور و همین ور دلمان دبی است که این روزها به دلیل بی تدبیری های مکرر مسوولان جمهوری اسلامی تا گرد پایشان هم بحساب نمی آیند.
بقول خیلی از آخوند های منصب دار در جمهور ی اسلامی ، «پس از تثبیت جمهوری اسلامی ، وقت تثبیت ام القرا بودن ایران است» ایا غیر این بود که وقتی آقای خامنه ای دیدید آیت لله مجید خویی با همه ی جوانی اش ممکن است در عراق رهبر شود با استفاده از عوامل تان او را به قتل رساندید.
اگر این را به خاطر ندارید حتما ماجرای قتل آیت الله محمد باقر حکیم را برایتان تعریف کرده اند.
وی وقتی پایش را از ایران خارج گذاشت گفت «در عراق جمهوری اسلامی حاکم خواهد شد اما نه مانند ایران» . اما عامل قتل او چیز دیگری بود . بعد از سالها تلاش شما برای جلوه دادن به قم برای ام القرای اسلام شدن ، این اواخر حضور آیت الئه حکیم و آیت الله سیستانی در نجف موقعیت «قم» شما را در خطر انداخته بود و تازه در ایران هم صداهایی شنیده میشد . آیت الله منتظری و صانعی نیز گفتند اگر آنها به قم بروند ما هم به قم مهاجرت می کنیم و اینگونه بود که تیم چهار نفره اطلاعات رهبری بسوی نجف شتافتند و با 400 کیلوگرم مواد منفجره آن بلا را بر سر «حکیم» آوردند.
بله ، دامن بر نکشید که بد جور دست تان بوی خون می دهد.