محاکمات دسته جمعی در استانبول. محکومین از حملات و ضرب و شتم سخن می گویند
دانیل در اوائل نوامبر 2004 با یک هیئت بین المللی حقوق بشر به ترکیه سفر نموده ودر شهر استانبول ناظر روند دادگاهی بر علیه چپ های ترکیه بوده است.

سئوال: چرا شما برای شرکت کردن در این روند دادگاه تا ترکیه سفر نمودید؟

جواب: 20 قاضی، روزنامه نگار و فعال سیاسی از کشور های مختلف اروپا از سوی سازمان ترکی تایاد که سازمانی متعلق به خانواده زندانیان سیاسی ترکیه می باشد دعوت شدند تا در روند دادگاهی که برای محاکمه دسته جمعی 62 نفر از فعالان حقوق بشری، وکلا،روزنامه نگاران و خانواده زندانیان سیاسی چپ تشکیل شده بود شرکت نمایند و از نزدیک شاهد روند این دادگاه باشند. دادستانی دستگیرشدگان را متهم نموده است که آنان اعضا و پشتیبان اتحادیه ای تروریستی می باشند. منظور از این اتحادیه سازمان مارکسیست لنینیستی " جبهه انقلابی آزادی خلق" می باشد (DHKC) . در حدود 11 تا 22 سال زندان همگی این زندانیان سیاسی را تهدید می نماید. دامنه این اعلام جرم تا کنون تمامی وابستگان چپ و فعالان حقوق بشری ترکی در سرتاسر اروپا را در بر گرفته است. در گذشته علاوه بر خود ترکیه در آلمان، هلند،بلژیک و ایتالیا منزل وابستگان نیروهای چپ بارها از سوی مقامات این کشور ها مورد بازرسی قرار گرفته است.

سئوال: شما در روند سه روز دادگاه چه مشاهداتی داشتید؟

جواب: در سالن دادگاه سربازان مسلح دایره وار مجرمین را محاصره نموده بودند بطوری که تنها سه قاضی که این محاکمه را انجام میدادند قابل دیدن بودند. عکس العمل نیروهای امنیتی حاضر در سالن دادگاه بسیار عصبی بود. در ابتدا در این روز 20 متهم را به دادگاه دعوت نموده بودند که از اول آپریل در زندان بسر میبرند. هر 20 نفر اتهامات دادستانی را رد نموده و ادعا داشتند که آنها کار سیاسی قانونی نموده اند و مرتکب جرمی نشده اند. بعلاوه آنها در محضر دادگاه شکایت داشتند که در زندان بصورت جسمی و روحی شکنجه های سخت شده اند. در روز دوم دادگاه مجرمینی به دادگاه دعوت شده بودند که خارج از زندان بسر میبردند. با وجود اینکه آنها در زندان بسر نمی بردند اما با سالها حبس حساب می کردند. آنها هم در دادگاه از خشونت ها و خانه گردی ها و دستگیری ها و دیگر اجحافاتی که دیده بودند شکایت داشتند. ماجرای بسیار تاسف آور و ناراحت کننده محاکمه نیاز آگیرمن بود. زمانی که دادستان از وی پرسید چند فرزند دارد او در حالیکه سخت اشک می ریخت گفت:" او چهار بچه داشته است که دو تای از بچه هایش را دولت ترکیه از وی گرفته است. به این صورت که پسرش در حبس انفرادی کشته شده است و دخترش در خیابان در روز روشن توسط پلیس به اتهام وابستگی به مبارزه چریکی با گلوله کشته شده است.

سئوال: دفاعیات چگونه انجام می گرفت؟

جواب: وکلای زندانیان خواستار این بودند که تنها مدرکی را که دادستانی ادعا می کند که در اختیار دارد و گویا نام و نشان و اسامی سازمانی این افراد در آن ( دیسک کامپیوتری) ثبت می باشد را در دسترس وکلا برای روند دفاعیات آنان در دادگاه قرار دهد. ولی با این وجود این خواست وکلا اجرا نگردید و این دیسک در اختیار آنان قرار نگرفت. روز سوم محاکمات وکلا آخرین دفاعیه خود را قرائت نموده و اظهار نمودند از آنجا که دادستانی حاضر نیست مدرک جرم را افشا کند لذا پرونده ها باید بسته شوند و زندانیان آزاد گردند.

سئوال بالاخره روند دادگاه چگونه به پایان رسید؟

جواب:در آخر محاکمات سه روزه که بدون وقفه و استراحت روزانه از ساعت 11 تا 30/20 انجام پذیرفته بود، دادگاه 19 نفر از زندانیان را آزاد نمود و 21 نفر به دادگاه بعدی ارجاع شدند و تا 11 فوریه که دادگاه بعدیست آنها باید در زندان بسر برند. اینکه با وجود نبودن مدرکی مشخص این عده هنوز باید در زندان بسر برند، باعث گردید که وابستگان این زندانیان بسیار نگران و ناراحت دادگاه را ترک نمایند. یکی از وابستگان با صدای بلند گریه می کرد و مادر پیری بیهوش گشت.

سئوال: شما پروسه دمکراسی در این کشور را آنطوری که غرب از آن دم می زند چگونه می بینید؟

جواب: همزمان با هیئت ما هیئتی از سبز های آلمان در استانبول اقامت داشتند و در حالیکه ما شاهد بودیم که در پروسه دادگاه ترکیه انسانها برای فعالیت های حقوق بشری خود چگونه تحت تعقیب و فشار و شکنجه قرار می گیرند، می خواندیم که در روزنامه های آلمانی نوشته میشد که هیئت سبزها در ترکیه از روند دمکراسی در ترکیه تعریف و تمجید می نمایند. این مسئله برای ما بعنوان شاهدین بین المللی غیر قابل تحمل بود.

مصاحبه با دانیل وینتر از شهر ماگده بورگ آلمان
مصاحبه گر: آرین وندل
10.11.2004
روزنامه دنیای جوان