یک روانپزشک سوئدی شاغل در "مرکز بحران و ضربات روحی" بیمارستان دانده رید (یکی از مشهورترین
مراکز درمان آثار روحی و جسمی شکنجه در جهان ) با جمع آوری شهادت ایرانیانی که جهت درمان آثار شکنجه های روحی و جسمی خود در طی دهه 1980 به این مرکز مراجعه کرده اند دست به انتشار کتابی به زبان سوئدی و تحت عنوان "قتل عام گلها" (Slakten på blommorna) زده است که در آن تصویری بسیار مخوف از وضعیت زندانها در ایران در طی دهه 1980 ترسیم میگردد. دکتر (بریتا هنراستراند) روانپزشک "مرکز بحران و آسیب های روانی" (Kris- och Traumacentrum) بیمارستان دانده رید که با همکاری یک نویسنده سوئدی (کایسا مالمستروم ) و سه ایرانی (سودابه اردوان, محمود نعیمی و ثریا زنگباری) این کتاب را تهیه و منتشر کرده است میگوید: "هرگز تاکنون نه این همه شهادت از زندانها در مورد رنج و شکنجه شنیده بودم و نه روایاتی که شنیده بودم چنین قلب را پاره میکرد". او ادامه میدهد که "توانایی و قدرت انسانها در ادامه بقا درتحت چنین شرایطی اعجاب انگیز است".

یکی از بخشهای این کتاب که بهنگام نقد آن توسط رسانه های سوئدی بیشتر از همه مورد توجه قرار گرفته است "میکرو نقاشیهای" برخی ترسناک چاپ شده در آن است که به نوشته کتاب, توسط سودابه اردوان بمرور در سالهای داخل زندان کشیده شده که آنقدر کوچک بوده اند که بتوان آنها را در منافذ کوچک مانند گیره موی سر و مانند آن مخفی و سپس به بیرون از زندان منتقل نمود: "هنگامی که نگهبانان زندان قلم وی را از او گرفتند او شیره گیاهان محوطه قدم زدن زندانیان را به زیر ناخنهای خود کشیده و با استفاده از آن بعنوان مرکب خود به کشیدن نقاشیهایش ادامه داد".