رييس مركز پيشگيرى از آسيب‌‏هاى اجتماعى سازمان بهزيستي، اعلام كرد: جمع آورى زنان خيابانى توسط اين سازمان نسبت به سال‌‏هاى پيش افزايش يافته است.
دكتر هادى معتمدي، رييس مركز پيشگيرى از آسيب‌‏هاى اجتماعى سازمان بهزيستي، در گفت و گو با خبرنگار سرويس اجتماعى ايلنا، گفت: طبق دستور رييس اين سازمان، ميزان جمع آورى زنان خيابانى افزايش يافته است.
وي، در ادامه افزود: ظرف سال‌‏هاى گذشته حدود 3 هزار زن خيابانى جمع آورى شده بود؛ اما در سال 82 اين ميزان افزايش يافته است.
به گفته معتمدي، در سال 82، 4 هزار زن خيابانى از سطح خيابان‌‏هاى شهر جمع‌‏آورى شده و به مراكز بهزيستى سپرده شده‌‏اند.
وي، همچنين تصريح كرد: 2 هزار نفر از آنها به صورت سرپايى و 2 هزار نفر ديگر به صورت خود معرف به مراكز مداخله در بحران بهزيستى مراجعه كرده‌‏اند.
رييس مركز پيشگيرى از آسيب‌‏هاى اجتماعى بهزيستي، خاطرنشان كرد: افزايش جمع آورى زنان خيابانى به معناى افزايش تعداد آنها نيست؛ بلكه عمليات ما گسترده‌‏تر شده است.
وي، در پايان يادآور شد: آمار رسمى تعداد زنان خيابانى در اختيار نيروى انتظامى است و سازمان بهزيستى آمارى در اين زمينه ندارد
ايلنا
پاسخ يا توضیحی که پروين اشرفي در رابطه با اين خبر در بخش پيشنهادات و نظرات نوشته است را نيز برای اطلاع در زير مي آوريم.
شبکه سراسری همکاری زنان ايراني
جهت توجه دوستانی که این مطلب را خواندند باید عرض کنم که جالب این است که سارمان باصطلاح "بهزیستی" مدعی است که از جمله یکی از کارهایش "پیشگیری از آسیب های اجتماعی" است, اما حداقل کار را هم که در زمینه آمار گیری از تعداد زنان خیابانی است, انجام نمیدهد و آقای مسئول در کمال صراحت و با تمام بی شرمی میگوید که " آمار رسمى تعداد زنان خيابانى در اختيار نيروى انتظامى است و سازمان بهزيستى آمارى در اين زمينه ندارد."!!
از ایشان باید پرسید اگر واقعا سازمانشان آماری در دست ندارد, چگونه و بر پایه چه مدارک و اسنادی ایشان خاطرنشان میسازند که " افزايش جمع آورى زنان خيابانى به معناى افزايش تعداد آنها نيست؛ بلكه عمليات ما گسترده‌‏تر شده است." یا تعداد مشخص است و ایشان هم میدانند و بهمین دلیل هم مدعی میشوند که افزایش نیافته است و یا اینکه تعداد اصلا مشخص نیست . در نتیجه دیگر سخنان بعدی ایشان از معنا خالی میشود و بی ربط است, چون معلوم نیست بر اساس چه مقیاس و معیاری "عدم افزایش تعداد" را ادعا میکنند.
گذشته از این چرا نیروهای انتظامی این آمار را در دست دارند؟ از کجا؟ و اصلا چرا نیروهای انتظامی بیش از سازمانی که مثلا کارش در این زمینه است, دخیل میباشد؟ اگر این امر یک امر اجتماعی است به نیروهای انتظامی چه ربطی اصلا دارد؟ جز اینکه دست اندر کاران سازمان بهزیستی و نیروهای انتظامی و دیگر بازوهای رژیم جمهوری اسلامی, مسئله زنان خیابانی را یک امر فقط جنایی می بینند و بهمین دلیل هم نیروهای انتظامی را به سراغ این زنان فرستاده و به ضرب و شتم آنان میپردازند؟
باز کذاشتن دست نیروهای انتظامی در این امر, نه تنها به این زنان کمکی نخواهد کرد, بلکه با خصلت جنایی دادن به این امر, آنها را مورد بدترین خشونت ها قرار خواهد داد. حال بگذریم که خود سازمان بهزیستی هم هیچگونه تلاشی در رفع خشونت ریشه ای علیه این زنان نه تنها انجام نمیدهد(دقیقا بخاطر اینکه اصلا صلاحیتش را هم ندارد و با در نظر گرفتن اینکه خود این زنان در خانه هایی که توسط این سازمان در اخیتارشان گاها گذاشته شده است مورد بدترین فشارها و تجاوزات روحی و جسمی و جنسی و سود جویی از سوی گردانندگان آن قرار میگیرند ), بلکه زمینه های حفاظتی هم برای آنان فراهم نمیکند و آنها را پس از چند روزی نگهداری به حال خود رها میکند. در حالیکه هیچ یک از شرایطی که زمینه های به خیابان کشیده شدن آنها را فراهم میکند, نیز تغییر نکرده است و فقر و فلاکت و ناداری, همچنان آنان را برای گذران زندگی به خیابانها میکشاند. جمهوری اسلامی با دادن اختیارات بدست نیروهای انتظامی در مورد زنان خیابانی و رها کردن دوباره آنها به خیابانها, نه تنها هیچ تلاشی را برای بهبود زندگی این زنان انجام نداده است - واصولا هم قادر به این امر نیست - بلکه این زنان را بیش از بیش در معرض خطر و خشونت قرار میدهد. حالا دیگر داشتن آمار و یا نداشتن آن پیشکش خودشان و نداشتن آن, چه اعلام بشود و چه نشود, اگرچه بیشتر بی صلاحیت و بی مسئولیت بودن این ارگان را نشان میدهد, ولی در واقعیت امر هم دردی از دردهای زنان خیابانی را دوا نمیکند. گره اصلی جای دیگریست و آن هم در نظام مردسالارانه ای است که پدیده زنان خیابانی را مرتبا باز تولید میکند و جمهوری اسلامی نیز یکی از بدلیل ترین نمودهای این نظام است.
پروین اشرفی