ابراز
اظهار
حضور
بالا
پایین
پایین
بالا
قدر مرا بدان
که می نشینم
خودکار در دهان
و میگذارم
نخود ، لوبیای این آش
نرم شود
مثل دنده ی عشق
کم کم
رنده اش کن
کمی از نظرِ شما
با کمی از عقیده ی ایشان
قطعه ای از باور عاشق
چند قاشق از قصیده ی شاعر
با دو ملاقه از موسیقی گلها
همزن ِ برقی نمی خواهد
سفت می شود
هر چیزی چاک و بست دارد
ـ هم دهان ِ مردم
ـ هم درِ دروازه ،
درست می شود
اصلاح می شود
قیچی و چمن زن نمی خواهد
هم بزن
سفت می شود خودش
کمی گچ از بیابان ِ
" انشاالله"
کمی آبغوره
از " اشک دان ِ غربت "
کمی فحش ِ چاروداری
از " خیابان ِ جمشید "
با چاشنی " پوزخند"
و سُس " بزرگواری "
همه و همه فایده دارد
باور کن
سود می دهد
صورت مسئله مهُم نیست
جواب ، خودش جور می شود.
هم بزن
حرف بزن
بزن
هم بزن
بزن
کف کن
بزن
وسترن ِ حرف
در لحظه ی شمارش ِ معکوس
بزن
" نپُرس "
شرط ِ لازم است
جواب ،
" اما "
کافی ست .
گوش
بکارت ِ سوراخ شده ،
بزن
بزن
صفحه نیست
خط ، خطی نمی شود.
توی هواست
شماره نمی اندازد
فقط دو ساعت
بگو
بزن
نشنو
چَرت
چُرت
خُروپف
فردا
روزِ نو
از سر
دوباره
بزن
کف کن
نترس
نپُرس
خودش سفت می شود
باور کن
می رسد
و می افتد!
جولای دو هزار و چهار / استکهلم
mina.assadi@spray.se
