«فردا ميبينمت»، مجموعه داستان
نوشته سودابه اشرفي
ناشر مولف، امريكا، چاپ اول
سودابه اشرفي در اين مجموعه كه از نوزده داستان تشكيل شده در فضايي ميانه ايران و امريكا و گاهي نقاط ديگر دنيا سير ميكند. او ميكوشد با تكيه بر داده هاي ذهني اش و خاطراتي كه از ايران در انديشه دارد مسائل آن سوي دنيا را در اين مجموعه مورد بحث و بررسي قرار دهد. اما گاهي، مثلا در داستان «بيلي» فضا به كلي امريكايي ست. گرچه اين توهم ايجاد ميشود كه راوي داستان كه گرل فرند بيلي ست ايراني باشد، اما هيچ دليلي در اين زمينه وجود ندارد.
به طور كلي نويسندگاني كه در اين سمت و سو زندگي ميكنند خود به خود پس از مدتي دچار اين تمايل ميشوند كه داستانهايي در مايه امريكايي زندگي بنويسند. اين تلاش مباركي ست و ممكن ست به راستي منجر به آفرينش آثار درخشاني شود. اما سودابه اشرفي در داستانهايي كه از ايران مينويسد نيز ميكوشد فضاي محلي داستانها را حفظ كند. در «دار قالي» به يكي از اين داستانها برميخوريم. زن پشت دار قالي خشك شده است و شوهر دائم او را صدا ميكند تا بلند شود و به او غذا بدهد. مرگ زن تنها يك احساس تاسف ايجاد ميكند: قالي نيمه كاره مانده. شرخر به پدر توصيه ميكند دختر را پشت دار قالي بنشاند. اين يك فضاي محلي ست و نميتواند مكاني جز ايران داشته باشد.
سودابه اشرفي گاهي از ميدان هاي امريكا و ايران نيز در ميگذرد و وارد محدوده زندگي اقوام ديگر ميشود. «پدربزرگ كازاماكي» از نمونه اين داستان هاست كه به اقليت ژاپني پرداخته است.
«كابوس هاي رئيس جمهور»فضايي مبهم دارد. مكان داستان مشخص نيست و در كشوري فرضي ميگذرد.
«كدام لحظه؟» دوباره به ايران باز ميگردد، اين بار بخشي از شخصيت ها مهاجر هستند و برخي در ايران باقي مانده اند. كدام لحظه داستان يك عشق ممنوع است. عشق ميان يك زن و يك مرد زن دار. داستان جالبي ست و نوشتن آن شهامت ميخواهد.
فضاي بعضي از داستانها حوزه فرهنگ هاي امريكا لاتين را در بر ميگيرد. سودابه اشرفي ميخواهد جهاني بنويسد و نسبت به تمام جهان احساس خويشاوندي ميكند. اين البته ممكن است. اما كار بسيار سختي ست. براي انجام اين كار بايد به ميدان اطلاعاتي بسيار گسترده اي دسترسي داشت. به هر حال چنين به نظر ميرسد كه اين نويسنده شهامت اين كار را دارد و انجامش ميدهد.
با آرزوي موفقيت براي سودابه اشرفي.