نويسنده: هوزان محمود
روزنامه گاردين
مترجم: مهرنوش کيان
برای اطلاعات بيشتر می توانيد به آدرس سازمان آزادی زنان عراق مراجعه کنيد:
www.qualityiniraq.com

زنان در عراق در طی سه دهه حکومت رژيم بعثی سختی ها و مشکلات ناگفته بسياری را متحمل شدند. عليرغم آنکه بعضی حقوق همچون حق تحصيل، شغل، طلاق و حضانت کودکان در قوانين مدنی به زنان داده شده و موارد قانونی در دادگاه های مدنی مورد بررسی قرار می گرفت، اما بسياری از اين حقوق قانونی در عمل زير پا گذاشته می شد."مبارزه با بی عفتی" که از طرف رژيم بعثی به راه انداخته شد و در طی آن تعداد زيادی از زنان به علت روسپی گری گردن زده شدند، فقط مشتی نمونه خروار است.
امروز يک سال از شروع جنگی که قرار بود برای عراقی ها "آزادی" به ارمغان بياورد می گذرد. به جای بهبودی وضعيت زنان آنچه امروزه شاهد آن هستيم، فجايع گسترده و بالا گرفتن خشونت بالاخص بر عليه زنان است. از آغاز اشغال عراق تجاوز جنسی، دزديدن زنان، قتل های ناموسی و خشونت های خانگی تبديل به تجاربی روزانه شده اند. بر اساس بررسی غير رسمی «سازمان آزادی زنان عراق» در شهر بغداد فقط در سال گذشته بين ماه های آوريل و آگوست 400 زن مورد تجاوز جنسی واقع شده اند.
نبودن امنيت و پليس منجر به هرج و مرج گرديده و ميزان جرايم نسبت به زنان را افزايش داده است. بر اساس منابع سازمان آزدای زنان عراق دختران باکره به مبلغ 200 دلار و دختران غير باکره به مبلغ 100 دلار به کشورهای عربی همسايه فروخته می شوند.
فرهنگ زن نماينده عفت خانواده است، مجددا در مرکز توجه قرار گرفته و زنان بسياری جان خود را به همين دليل از دست داده اند. تجاوز جنسی چنان شرم آور محسوب می شود که اغلب قربانيان يا خود دست به خودکشی می زنند و يا به دست خانواده به قتل می رسند.
زنان عراقی نيز مثل بسياری از مردان شغل خود را از دست داده اند. اين زنان که به گوشه انزوا در خانه کشيده شده اند در وضعيت بدی به سر می برند. گروه های اسلامی (در مناطق تحت کنترل خود) حجاب را اجباری کرده و بر عليه زنان تن فروش فتوا صادر کرده اند. صيغه به جای تن فروشی دوباره رونق گرفته است، اما فقط مردان پول دار هستند که توانائی صيغه اين زنان برای چند ساعت و پرداخت پول آن را دارند.
احزاب ناسيوناليست کرد که در طی 13 سال گذشته منطقه کردستان عراق در شمال را در دست داشته اند بطور سيستماتيک حقوق زنان را زير پا گذارده اند. در جولای سال 2000 به دفاتر يک سازمان مستقل زنان که برای نجات جان زنانی که به خاطر قتل های ناموسی از خانه خود گريزان بودند سر پناه فراهم می کرد حمله کردند. از زمان برقراری حکومت اين احزاب، فقط در کردستان 8000 زن تا کنون به قتل رسيده اند.
هيئت حاکمه انتخابی آمريکائيان برای حکومت بر عراق برای زنان اميدواری ايجاد نکرده است چرا که اعضای آن همان روسای قبايل و عشاير هستند و اساسا به حقوق زنان باور ندارند. بلکه برعکس بسياری از اعضای اين هيئت خود در اعمال خشونت به زنان سابقه دار هستند.
يکی از اولين حرکت های سمبوليک اين هيئت انتقال روز زن از 8 مارس به 18 آگوست، روز تولد فاطمه زهرا بود. اين عمل با حقوق زنان هيچ رابطه ای نداشته و فقط نشانگر اعمال مذهب به شئونات زندگی است. وقتی اين هيئت پيشنهاد کرد که به جای قوانين مدنی سابق در باره زنان قوانين شريعت را ملاک قرار دهند، تظاهرات و مخالفت های بسياری انجام شد اما اين حرکت ها از طرف وسائل ارتباط جمعی اصولا مطرح نگرديد. جای تعجب نيست. وقتی که اتحاديه بيکاران در بغداد تظاهراتی به راه انداخت، سربازان آمريکائی به سوی آنان تيراندازی کردند. اين حرکت نيز در هيچ کجا مطرح نگرديد.
آنچه ما بدان نياز داريم، جدائِی کامل دين از سياست و قانون اساسی که حقوق زنان را به رسميت بشناسد، است. اخيرا در تظاهراتی در بغداد، يانار محمد، رئيس سازمان آزادی زنان عراق از جانب گروه های مسلح اسلامی دو بار تهديد به قتل گرديد. آنها تهديد کرده اند که او را "ترور" کرده و همکارانش را در انفجاری از ميان ببرند.
سازمان عفو بين الملل اين تهديدات را جدی گرفته و با نوشتن نامه ای به پل برمر خواستار کمک به حفظ جان يانار محمد شده است. اين سازمان از حکومت موقت خواسته است که مسئله زنان را در زير بمباران ها و مشکلات ديگر در درجه دوم اهميت قرار ندهند.
گروه های حاضر در هيئت حاکمه تشکيل شده، ازخواسته های مردم و برقراری آزادی بوئی نبرده اند. آمريکائی ها با ريا کاری از گروه های اسلام گرا در اين مجموعه دفاع می کنند. اين افراد منتخب مردم عراق نبوده و از نظر ما از هيچ گونه قانونيتی برخوردار نيستند.
ناديده گرفته شدن حقوق زنان و احيای اسلام سياسی در نتيجه سه جنگ گذشته و اشغال امروزی است. تنها راه برای بيرون آمدن از اين هرج و مرج با سپردن مستقيم قدرت به دست مردم عراق ـ يعنی توده های سکولار و پيشرو می باشد.