مجموعه اشعاری از هايده ترابي . اين شعرها دستمايه کار نمايشي قرار گرفت به نام "کاباره سليطه" که برای نخستين بار در سال 1998 در فرانکفورت به روی صحنه رفت.
تغییر جنسیت
دیوث مدرن
طرفدار زن است و عشق آزاد
گوشت زن را کیلویی می خرد
به نرخ آزاد
به نرخ روز
به نرخ بازار
به تارخ مصرف هم توجه می کند
دیوث مدرن
سیمون دوبوار می خواند
جنس دوم را با جنس تازه عوض می کند
دیوث مدرن
عاشق زن است
برای زن است
برای زن شاعر می شود
برای زن می نویسد
نویسنده می شود
برای زن فیلم بازی می کند
یا تياتر
برای زن
به نام زن
دیوث مدرن
گاهی هم پست مدرن می شود
فیلسوف می شود
هایدگر می خواند
صیغه می کند
او صیغه را پست مدرن می کند
برای زن
به نام زن
دیوث مدرن
پیامبر زن می شود
از هر زنی زن تر می شود
دست به نری اش می کشد
با خایه هایش زنانه می اندیشد
برای زن
به نام زن
از پشم روحش
فوکلی می شکفد
آماسیده
آویزان
بر منبر خویش
می پشمد و...
می ریسد و...
می بافد
برای زن
به نام زن
دیوث مدرن
عاقبت...
چیزی هم طلبکار می شود
سخت می کوبد
بر سر زنهای عقب مانده
برای زن
به نام زن
تسخیر ماه
قدم گذاشت بر تن نرم او
پا بر خاکش مالید
فرو کرد پرچم خویش
میخ خود را آنجا کوبید
پرده بکارتش را درید
ماه لکه ای دید
رنگش پرید
دیوث مدرن
در منظومه ی شمسی
می راند و حال می کند
اینک نوبت ونوس
یا زهره...
یا ناهید است
تابو
شب و خواب و ماه
دوست همند
مبادا به ماه قدم بگذاری!
ماه تب می کند
می میرد
اینک کابوس!
ماه مردار
بو می دهد
دود می کند
آشغالدانی!
کابوس...
کابوس...
هزار همبرگر دریده جشم
با نیشهای خون چکان
به طعم کچ آپ
در استفراغ مایونز
لبخند می زنند
در قاب ماه
مک دانالد چراج کرده است
کابوس...
کابوس...
کابوس...
آه... دیو مدرن... دینوسور دیجیتال!
ماه شبانم کو؟
چراغ تابانم کو؟
خواب... خواب...
چشم خوابانم کو؟
شب و خواب و ماه
دوست همند
مبادا به ماه قدم بگذاری
تابو!
جنگ سلیطه با نسناس
گرد ایام
نشسته بر همه چیز
بر در و دیوار
بر هر واژه و حرف
بر لب تو
بر گونه ی من
های... جاروبم کو؟
سطل آب...
کف و صابون...
اسباب رفت و روبم کن؟
چرخ بد عهد کجایی؟
بگرد تا بگردم... نسناس!
منم سلیطه ی دوران!
می خواهم گرد گیری کنم
