فكر ميكنيد چه كسي محق تر از خود زن است كه در مورد بدنش، آينده اش، زندگي اش و نطفه اي كه در شكم اوست تصميم بگيرد؟
بيش از نيم ميليون زن در واشنگتن به خيابانها آمدند تا بگويند آنها هستند كه در مورد خود تصميم ميگيرند و نه دولت آقاي بوش!
در حالي كه دنيا دارد از زيادي كودكان فقير و گرسنه ميتركد،
در حالي كه كودكان خياباني روز به روز در چهار گوشه جهان تعدادشان بيشتر ميشود،
در حالي كه روزي نيست كه در اخبار نخوانيم و نبينيم قصه تلخ آزار و اذيت كودكان را،
در حالي كه دنيا نميتواند شكم كودكان به دنيا آمده اش را به دليل ناتواني سيستم حاكم بر دنيا سير كند و روز به روز دهان كودكان بيشتري از بي غذايي و بي آبي خشك ميشود و تاول ميزند،
آن وقت آقاي بوش هاي دنيا به جاي اين كه به كارهاي اصلي و اساسي شان كه مقابله با بيكاري، ناامني و فقر رو به افزايش است برسند، دارند در مورد چيزي تصميم ميگيرند و قانون ميگذرانند كه اصلا ربطي به آنها ندارد.
اين ديگر چه دنيايي است كه دائم براساس قوانين ريز و درشت مدني و مذهبي اساسي ترين حقوق زن را تهديد و تحديد ميكنند تا او را به تملك خود درآورند؟
چطور ممكن است دولتي و سياستي در قرن بيست و يكم آن هم در سرزميني كه ادعاي دموكراسي ميكند و خود را مهد آزادي و تمدن ميداند ــ و آنقدر كالاي دمكراسي روي دستش مانده كه ميخواهد آن را به كشورهاي ديگر صادر كند ــ به خود اجازه ميدهد كه اساسي ترين حقوق زنان را كه همانا مالكيت بر بدن خود است و داشتن حق انتخاب از آنان سلب كند و باز خود را منادي آزادي بنامد؟ آقاي بوش هاي دنيا به جاي اين كه وقت و بودجه خود را بگذارند روي تصويب قوانيني كه هيچ چيز در بر ندارند به جز در بند كشيدن آزادي زنان در حق انتخاب، بهترست با ارائه برنامه هاي بهداشتي، آموزشي، فرهنگي رايگان راههاي جلوگيري از بارداري را آموزش دهند و جامعه را در اين زمينه رشد و ارتقاء دهند. مادر شدن براي زن يك انتخاب است و نه يك تحميل قانوني يا اجتماعي! اين طبيعي ترين حق يك زن است كه براي خود و آينده اش او تصميم بگيرد نه قوانين ريز و درشتي كه بسياري شان خير و آسايشي براي زن نميخواهند.
چه كسي قرار است مسئوليت كودك ناخواسته اي را كه براي پا به اين دنيا گذاشتنش هيچ چيز مهيا نيست، به عهده بگيرد؟
آيا دولتها و سياستهايي كه با سقط جنين مخالفت ميكنند مسئله شان فراهم نمودن نيروي كار ارزان و گوشتهاي دم توپ نيست؟
با شرايطي كه بر دنيا حاكم است حتي كودكاني كه با عشق و طرح و برنامه پا به اين دنيا ميگذارند در كوران زندگي و پستي و بلندي هاي آن كه بر خانواده ها آوار ميشود و همانا مهاجرت و جنگ و بي كاري و مريضي و بي پولي است شكم و جانشان گرسنه ميماند واي به وقتي كه براي آن كودكِ در راه آمادگي نباشد!
به راستي كدام بهترست: نطفه اي كه هيچ چيز نميداند، نميفهمد و درك نميكند از بين برود يا اين كه كودكي به دنيا بيايد بي عشق، بي گرما، بي سرپناه، بي آينده و محروم از لذتهايي كه درخور هر انساني است؟
در اين دنيايي كه با جنگ و اشغال و ترور روز به روز بيشتر دو قطبي ميشود و هر چه لايه و ميانه است در خيل بي شمار بيكاران و مقروضان و تهيدستان حل ميشود چگونه ميشود به زني حكم كرد و از او خواست بي آمادگي اين مسئوليت خطير را بپذيرد؟
چرا در پس هر پيچي و به قدرت رسيدن نيروهاي راست اعم از مذهبي يا غيرمذهبي در دنيا اولين چيزي كه به مخاطره ميافتد و به آن دست درازي ميشود حقوق زن است؟
خلاف تصويري كه اين دنياي زن ستيز ميخواهد از زنان بدهد و وانمود كند كه زنان قشري قيم پذيرند و سعي ميكند به هر ترفندي شده با قوانين مذهبي يا غيرمذهبي بر آنها تسلط پيدا كند و وجود و حضور مستقل آنها را به زير سلطه درآورد، زنان با حركتهاي به جا، مناسب و منطقي خود در مورد هر مسئله ناروايي حضور سرنوشت ساز خود را در اجتماع اعلام كرده اند.
نمونه اش تظاهرات صدها هزار نفري زنان در واشنگتن است، و يا تظاهرات چند‌هزار نفري زنان راوايي در پاكستان در اعتراض به سياستهاي ضدانساني ائتلاف شمال و همدستي آنها با القاعده، طالبان و ديگر نيروهايي كه همه شان هر چيزي ممكن است بخواهند به جز آزادي و شأن انساني براي زنان!
زنان با شيوه هاي ابداعي و تازه خود جا به جا در چهار گوشه ي دنيا سيستمي را كه روز به روز جنگ و خرابي و نفرت و فقر و ديكتاتوري بيشتري نصيب آنان كرده است به جد به چالش گرفته اند و با مطرح كردن چراهاي بي شمارشان دنيا را به بازانديشي فرا خوانده اند.
زنان ملك نيستند كه به تصرف كسي دربيايند، بدن زن سرزمين نيست كه به مالكيت كسي دربيايد! اين پيامي بود‌كه بسيار واضح و روشن زنان در واشنگتن به گوش جهان رساندند!
