تريبون فمينيستي ايران:
به دنبال نشست هاي قبلي فعالان حوزه زنان، اين بار نيره توکلي (جامعه شناس و فعال امور زنان) ميزباني سومين نشست دوستانه گروه‎هاي مختلف و فعالان منفرد حقوق زنان را برعهده گرفت.
دو نشست قبلي، يک بار پس از دريافت جايزه صلح نوبل توسط شيرين عبادي و با حضور ايشان صورت گرفت و دومين بار نيز به ميزباني مرکز فرهنگي زنان برگزار شد.

نشست 20 ارديبهشت که قرار بود از ساعت 5 تا 7 بعدازظهر در کافه شاپ خانه ي هنرمندان برگزار شود يا تغييراتي برگزار شد. روز بيستم, هم دعوت کننده دير آمد و هم مسئولان خانه ي هنرمندان از برگزاري جلسه داخل کافي شاپ جلوگيري کردند. به ناچار با توافق جمعي, از کافي شاپ خارج و در محوطه پارک بر روي زمين نشستيم. در اين جلسه علاوه بر زناني که به طور انفرادي شرکت کرده و پيشنهاداتي هم ارائه دادند, نمايندگاني هم از سازمان هايي چون مرکز فرهنگي زنان , کانون هستيا انديش , سايت زنان ايران, ... حضور داشتند.

جلسه را نيره توكلي آغاز کرد. او با تاکيد بر اين که بايد در چنين جمعي هايي بتوانيم به مسائل مبتلابه جامعه زنان بپردازيم از حاضران خواست موضوع هاي پيشنهادي خود را اعلام کنند و خودش مسئله ي گزينش در جامعه و تأثيرات مخرب آن بر زنان را پيشنهاد داد. او همچنين بر بحث و گفت وگو درباره كنفرانس پكن و موضوع كنوانسيون رفع هرگونه تبعيض عليه زنان تاکيد کرد. او گفت: بايستي صداي ما يكي شود تا تأثير بيشتري داشته باشيم.

نوشين احمدي خراساني ابتدا به سابقه اين جلسات اشاره كرد و سپس گفت: ما مي خواهيم نقاط مشترك را پيدا كنيم از مسائل كوچك شروع كنيم، به هرحال همه ما مي دانيم كه خيلي از قوانين بايد عوض شوند منتها بجاي اينكه زمان طولاني صرف بحث هاي نظري كنيم بايد كارهاي عملي انجام داد. همان طوري كه در گردهمايي اعتراضي عليه برنامه هاي زن ستيزانه صدا و سيما مشخص شد، گروه ها و افراد مختلف با ديدگاه هاي متفاوت مي توانند حول مسائلي كه اتفاق نظر دارند دور هم جمع شوند. تجربه ي مشترك مهم تر است.
او در ادامه گفت: اکنون مسائل زنان وارد حوزه فرهنگي شده و بايد ادامه داشته باشد، مثلا در مورد برنامه هاي صدا و سيما، كميته اي ايجاد شود و گزارشاتي در مورد اين رسانه ارائه دهد كه اين كميته مي تواند بعدها مرجعي باشد براي رجوع. در كل ما موظف هستيم مسائل طرح شده (مانند صدا و سيما) را ادامه دهيم و در اين ميان هر سازمان غيردولتي مي تواند در حوزه ي كاري خود مسائل را بررسي و راهكارها را ارائه دهد.

منيژه نجم عراقي پيشنهاد كرد كه تمام شركت كننده ها خلاصه اي از فعاليتشان را در سايت هاي مختلف زنان اعلام كنند تا براي جلسات آتي با شناخت بيشتري از يكديگر بتوانيم در كنار يکديگر براي مشكلاتمان راهكار بيابيم. او گفت: در حال حاضر مسائلي چون گزينش، تبعيض جنسيتي در اشتغال، ادامه ي اعتراض به صدا و سيما و خشونت عليه زنان را بايد رئوس كار بدانيم.

پروين اردلان با اشاره به اينكه اين جمع ها و جلسات براي تصميم گيري و يافتن راه هاي عملي است گفت: مسائل زيادي وجود دارد که مي توان در دراز مدت به آن ها پرداخت اما مواردي هم وجود دارد زمينه ساز طرح دراز مدت اين مسائل است. به نظر من در اين جمع ها لازم است محورهايي را تعيين کنيم که مسئله مطرح ماست و پس از خروج از اين جمع بتوانيم هر کدام متناسب با شيوه کارمان وارد عمل شويم. مثلا اگر در مورد صدا و سيما صداي مشترکي داشتيم در حوزه هاي مختلف رسانه اي اين صدا را بسط دهيم يا اگر قرار است سهميه بندي جنسيتي در رشته هاي پزشکي اعمال شود حرکتي جمعي را عليه آن آغاز کنيم و در دراز مدت هم جنبه هاي ديگر گزينش را مطرح کنيم. او گفت: اين که الان فکر کنيم و يک ماه ديگر موضوع دهيم خوب است ولي بايد فکر کنيم اگر فردا اتفاقي افتاد و هر يک از ما بخواهد پيشنهاد اقدامي جمعي را دهد چه کنيم.
در پايان جلسه مقرر شد از افراد و سازمان ها و گروه هاي غيردولتي نمايندگاني انتخاب شوند و در سايت هاي زنان معرفي شوند كه توسط آنها بتوان در مواقع ضروري با همه ي سازمان هاي غيردولتي ارتباط گرفت.

حاشيه:
حضور نشسته زنان در پارک به سختي تحمل شد. در حاشيه اين جلسه ماموران انتظامي مرتب تذکر مي دادند که جمعيت متفرق شوند اما زنان تاکيد داشتند که اينجا پارک است و به چه دليل نبايد در آن نشست؟ ماموري گفت زمين خدا صاحب دارد و زني در پاسخ گفت اين جا پارک است و زمينش مال همه مردم است و مال خدا مال مردم است.