خانهء فرهنگهاي جهان به اقدامي بي سابقه دست يازيده است؛ نمايش نعلين و تسبيح و پوشاک شخصي خميني تحت عنوان فستيوال نمايش فرهنگ ايران ، توهين به شعور ايرانياني است که سالهاست در تلاشند که اين فرد و جمهوري اسلامي او رابه عنوان عامل قتل عام و کشتار ده ها هزار انسان در دادگاه هاي بين المللي محاکمه کنند.

نام "خانهء فرهنگهاي جهان"، پس از تلاش ناموفقِ بنياد هاينريش بُل، براي برپايي کنفرانس معروفِ برلين درست در چهار سال قبل و به بهانه پيروزي " اصلاح طلبان" در انتخابات مجلس ششم ، در اين خانه، آلودۀ رژيمي شده است که تاريخ آن را قتل، ترور، شکنجه، کشتار، سانسور و سنگسار، رقم زده است. در پي ناکامي ارگانهاي رسمي " فرهنگي" رژيم در ارائه تصويري دروغين از چهره اين رژيم امسال اما بهانه ديگري لازم بود تا سياست نزديکي شرم آور دولت آلمان آن هم پس از راي دادگاه آلمان ( معروف به دادگاه ميکونوس) مبني بر تروريست بودن سران اصلي آن، توجيه شود.
اين بار، خانهء فرهنگهاي جهان با پشتيباني وزارت خارجهء آلمان، با صرف هزينه اي گزاف و با تدارکي دراز مدت، به نام فرهنگ، به نمايش شرم آور لباده و کلاه و گلاب و زيرپوش و عکس و پاسپورت... خميني روي آورده است.
قنل و کشتارِ دگر انديشان، در زمان حيات خميني پيوسته زير نظر و به اعتبار باورهاي ديني وي، اجرا شده است؛ صدور فرمانِ کشتارِ همگاني زندانيان سياسي در سال 1367 از سوي خميني بود که در همکاري و سکوت دست اندرکاران و مجريان اين فرمان به اعدام بيش از چندين هزار نفر انجاميد.
و ده ها فرمان ديگر ... فرمان حجاب اجباري براي زنان ، فرمان حمله به کردستان و ترکمن صحرا ، فرمان حمله به دانشگاه ها و ....فرمانبراني که با اجراي اين فرامين و يا سکوت در مقابل آن مجرم و جنايتکار عليه بشريت محسوب ميشوند و البته برخي از آنان طي دوره هايي مورد بي مهري سران اين باند قرار گرفته و از مدار قدرت به بيرون پرتاب شدند.
هنوز جهانيان، خاطرۀ تلخ فتواي خميني را براي قتل سلمان رشدي، نويسندۀ معاصر، فراموش نکرده است!
بايد از کساني که از چنين نمايشي تحت عنوان اثر هنري دفاع مي کنند سوال کرد آيا اجازه مي دهيد که صليب شکسته هيتلر ، وسايل شخصي او و ... در نمايشگاهي تحت عنوان اثر هنري ارائه شود؟

اما براي ما ايرانيان تحت عنوان هنر و دمکراسي و آزادي بيان همه چيز مجاز است...
اين اشياء براي ما متعلق به فردي از تاريخ دور و ناشناخته نيست، متعلق به تاريخي است که ما تلخي آن را با گوشت و پوست خود حس کرده ايم.

در اين نمايشگاه، در گنجه وسائل، عكس قاب گرفته خميني جلاد هم قرار دارد كه بر حاشيه آن نوشته شده است؛
«صبر بسيار ببايد پدر پير فلك را / تا دگر مادر گيتي چو تو فرزند بزايد»

به راستي اين شعر در مورد اين جنايتکار صادق است اما متاسفانه پدر گيتي چون او فرزند بسيار زاده است ، هيتلر، موسوليني، فرانکو ، صدام و ... ، اميد اينکه مادر گيتي چون او فرزند نزايد دگر.

تحليل و ارزيابي از اينکه چرا امروز ميتواند خانه فرهنگ هاي جهان به نمايشگاهي آن هم در تجليل از فردي آزادي کش، ضد فرهنگ و ضد بشر بدل شود و اپوزيسيون مترقي خارج از کشور از يک عمل متحد و متشکل در مقابل آن باز ميماند را بايد در جاي ديگري ارزيابي کرد.

كانون نويسندگان ايران در تبعيد و انجمن قلم ايران با صدور اطلاعيه اي اين«دسيسه‌بازي فرهنگي» را افشاء كرده و به هنرمندان و نويسندگان شركت‌كننده در آن هشدار داد كه بدانيد كه شما در برنامه‌اي شركت مي‌كنيد كه در كنار نمايشگاه وسائل شخصي خميني جنايت‌كار كه انقلاب ايران را به خاك و خون و هزاران انسان شريف و مبارز و نيروهاي مادي و معنوي جامعه ما را به كشتار و نابودي كشيد برگزار مي‌شود.

در پي اعتراضات وسيع صورت گرفته در طي روزهاي اخير، مسئولين اين " خانه" اقدام به جمع آوري اين مضحکه کردند. اما گويا بايستي طبق قرارهايشان با مسئولين " فرهنگي" رژيم دفاع از ارزشهاي اسلامي آنان را در راس کار اين فستيوال قرار دهند پس اقدام به عرضه و فروش چادر به عنوان "اثر هنري" نموده اند.
نمايشگاه وسايل شخصي خميني ديگر نيست اما در عدم حضور جدي و پيوسته ما و عدم حضور افکار مترقي آلماني نماد ديگري جاي آن را گرفته است.شايسته است که ما نيز به اين عمل ضد فرهنگي خانه به اصطلاح فرهنگ هاي جهان اعتراض کنيم.
همانگونه که نمايش وسايل اين جنايتکار با هيچ قالب و مارک هنري و فرهنگي قابل توجيه نبود، عرضه چادر به عنوان "اثر هنري"( به قيمت هر عدد 100يورو) يعني سمبل بردگي و اسارت زن به و از دست مردان و نظام مردسالار حاکم نيز با هيچ توجيه " چند فرهنگي" و" نسبيت فرهنگي" قابل توضيح نيست. اين فروش چادر نيست که باعث اعتراض ما ميگردد بلکه عرضه آن در يک فستيوال به اصطلاح فرهنگي در خارج از کشور و به عنوان بخشي از فرهنگ ايران و آن هم به عنوان اثر هنري است که اعتراض هر انسان آزاده اي را برمي انگيزد.

زنان ايران طي 25 سال حاکميت اين رژيم به هر شکل ممکن و با تحمل خطرات تابع آن به اين شکل سرکوب يعني حجاب اجباري اعتراض کرده اند و امروز چادر را به عنوان " پوشاک ايراني" عرضه کردن هدفي جز خفه کردن صداي زنان معترض به حجاب اجباري و تبليغ رژيم زن ستيز جمهوري اسلامي ندارد .
ما زنان در اين مورد ميتوانيم و بايد صداي اعتراض مشترکمان را بلند کنيم.